Tag: media

Boos?

Maurice Plasky heeft natuurlijk gelijk. De Morgen gaat te ver door een artikel over een artikel in Joods Actueel over een stuk van de Vlaamse Opera naar hun voorpagina te bombarderen onder de gemene deler “boze joden”.

Het lijkt mij dat men nu wel mag stoppen met dat blad onder het vergrootglas te volgen.

Joods Actueel is ook maar het clubblaadje van een bepaalde fractie van de Joodse gemeenschap in het Nederlandssprekende deel van ons land die toevallig enkele interesses, belangen en (politieke) ideeën deelt. Fijn.

Een clubblad zoals er reeds ontelbare ontsproten aan de popularisering van de tekstverwerker. Niet altijd het papier waard, maar dat heet dan de ecologische prijs van vrijheid van meningsuiting.

Als bewoner van de Brusselse Rand ontvang ik bijvoorbeeld regelmatig Vlaamsgezind drukwerk. Spoorslag, De Zes, enzomeer. De toonaard van de artikels is meestal verontwaardigd, pissig tot bitsig.

De auteurs zijn met andere woorden “boos”. Boos over een onvlaamse beslissing van de regering, een kaakslag. Boos over de uitspraak van een Franstalig politicus. Boos over wat de Franstalige pers schreef. Boos over een middenstander die tweetalige communicatie pratikeert… U snapt waar ik naartoe wil.

Soms gegrond. Soms enigszins vergezocht. Soms volledig van de pot gerukt. Tanpis.

Maar stel u nu eens voor dat bij elke editie van één dezer periodieken er een spillover zou zijn naar de nationale pers. En wel in termen van: “de Vlaamse gemeenschap is weer boos”.

Daar zou protest op komen van iedereen die zich niet tot dit eerder Vlaams-Nationalistische stukje Vlaamse gemeenschap rekent. Begrijpelijk.

Wat ik maar wil zeggen: ’t Is niet omdat Joods Actueel zich al enkele keren in de ridiculiteit heeft gewerkt door lange tenerig te reageren op grappen van komieken of rubriekjes in brave tv-programma’s, dat hun boekske nu op de voet moet gevolgd worden door ’s lands resterende betaalde journalistieke krachten.

Of dat we Joods Actueel gelijk moeten stellen met de Joodse gemeenschap. Of…

Of ja. Laat maar zitten. Luister liever naar de nieuwste hit van CPeX voor de echte levenswijsheden.

Voor kernenergie, tegen kerncentrales

Lees dit bericht nu eens na. Het was vandaag blijkbaar de kop van De Zondag en werd vervolgens door Belga verder verspreid dan wenselijk.

Belg verrassend pro kerncentrales

BRUSSEL – (Belga) Zesenveertig procent van alle Belgen is voor het langer openhouden van de kerncentrales; slechts 15 procent steunt de sluiting tegen 2025. Dat blijkt uit een studie van het Antwerpse bureau Brandhome, zo bericht het gratis blad De Zondag.
Oorzaak van het feit dat bijna de helft van de Belgen vindt dat de kerncentrales langer moeten kunnen openblijven, is volgens Brandhome dat “mensen op dit ogenblik geen betaalbaar alternatief zien”. De studie toont tegelijkertijd aan dat de helft van de Belgen negatief is over kernenergie. Vooral het gevaarlijk afval en de milieuverontreiniging wegen daarbij zwaar door. Groene energie – en dan vooral zonne- en windenergie – valt veel beter in de smaak: 90 procent van de Belgen staat daar positief tegenover. De meesten denken wel dat deze energie een stuk duurder is dan kernenergie. (FUL)

Zoiets zou normaal een paar vragen moeten oproepen, maar blijkbaar behoort vragen stellen niet overal meer tot het journalistieke metier.

  • Als nog niet de helft (46%) voor het openhouden van kerncentrales is, hoe kun je dan besluiten dat “de Belg verrassend pro kerncentrales is”?
  • Tegelijk is de Belg volgens het artikel negatief over kernenergie. Hoe kan dat? Naar alle waarschijnlijkheid een effect van de vraagstelling. “Kernenergie” komt minder bedreigend over bij de respondentent dan “kerncentrale” en roept dus minder weerstand op.  Normaal moet zo’n effect een alarmbel doen rinkelen bij de onderzoekers. Het kan ook zijn dat men in een van de antwoordopties argumenten in een bepaalde richting toevoegde.
  • Waarom doet Brandhome dit onderzoek? Zomaar uit zichzelf? Omdat ze met de economische crisis anders toch maar met hun vingers zitten te draaien? Of is de opdrachtgever dezelfde als die van de leuke campagne die de voorbije weken onontkoombaar was?

Een complot zit er niet achter. Het is het zoveelste Flat Earth News-voorbeeldje waarbij onderzoeken van PR-bureaus klakkeloos worden overgenomen, hoewel ze methodologisch onder het nulpunt scoren. We hebben ook bij ons nood aan een clubje Factcheckers, denk ik dan.

Het zieltogende is dat alleen de nucleaire lobby nog met kernenergie bezig is. Nieuwe spelers die zich met het energieprobleem bezig houden – zoals Google – marginaliseren kernenergie in hun plannnen. Google heeft zich als doelstelling gesteld om alternatieve energie goedkoper te maken dan energie uit kolencentrales. Ze hebben er namelijk alle belang bij, gezien de energiefactuur van hun datacenters. En als ze daarvoor moeten rekenen op kernenergie – een technologie die in vijftig jaar geen van haar fundamentele problemen oploste – kunnen ze beter driemaal daags de rozenkrans bidden.

Het vermoeden van (on)schuld voor Guido Van Wymersch

Even serieus nu, want het gaat over mensenrechten. Meer bepaald het recht op eer en goede naam en het recht op het vermoeden van onschuld.

Mensenrechten die – volgens mij – voor de betrokkenen in de zogenaamde “politierel” met voeten zijn getreden. Op 21 september, rond de tijd van het uitbreken van de politierel, schreef ik al:

(…) Enfin, om die reden lijkt het mij aangewezen niet teveel commentaar te geven bij pakweg de Koekelberg-affaire. Dat er stront aan de knikker zit, dat zal wel. Maar laat er ons binnen een jaar nog eens op terug komen om na te gaan wat er echt aan de hand was. Nu kan ik mij niet van de indruk ontdoen dat er een twaalftal agenda’s door elkaar lopen bij het uitbrengen van deze zaak.

Clou van die zaak was dat commissaris-generaal van de federale politie Ferdinand Koekelberg twee secretaresses een onwettige “superpromotie” zou gegeven hebben. Meteen werd er zelfs in de zelfverklaarde kwaliteitsmedia gretig gespeculeerd over een “canapébenoeming”, hoewel er nooit bewijs is geleverd dat er een relatie zou zijn geweest.

Maar de toon was gezet en probeer dat nog eens recht te trekken. De secretaresses werden dadelijk geboekstaafd als incompetent voor hun respectieve functies, terwijl later bleek dat ze op basis van hun cv ontegensprekelijk hun strepen hebben verdiend, ondermeer bij het implementeren van de politiehervorming.

In de weken en maanden die volgden, kwam er een stroom van beschuldigingen tegen de politietop op gang. Koekelberg & co moesten geschorst worden of de eer aan zichzelf houden. Schande dat ze vasthouden aan hun post!

En nu (op 5/12/2008) lezen we: Politiebaas Koekelberg krijgt allicht geen blaam

(…) ACOD vernam nog meer: ‘De ambtenaren die belast zijn met het tuchtonderzoek zeggen dat ze niets belastends kunnen vinden wat een blaam zou verantwoorden. De twee secretaressen zijn volgens de wet aangesteld. Dewael heeft hun benoemingsbesluit dus terecht ondertekend.’

Er zijn dus steeds meer indicaties dat de wilde beschuldigingen de toets met de realiteit niet doorstaan.

Vorige week heb ik mij tijdens een vakantiedag de moeite getroost om alles eens door te lezen wat er rond de zaak van de politierel in De Standaard is verschenen. Ik heb mij meerbepaald toegespitst op de figuur van Guido Van Wymersch, de Brusselse korpschef die mee onder vuur kwam te liggen, omdat hij in zijn vorige functie bij de Algemene Inspectie een examen zou vervalst hebben. De man heeft enkele schaarse interviews gegeven waarin hij reageerde op de opeenvolgende aantijgingen, doorgaans met specifieke, controleerbare tegenfeiten.

Mijn conclusie na het lezen van al die artikels: als men vertrekt vanuit het vermoeden van onschuld, gaat Van Wymersch vrijuit. Nergens is onomstotelijk bewijs van nalatigheid of corruptie opgedoken. In de artikels wemelt het van de “zou”-en. Hij “zou” een examen vervalst hebben. Hij “zou” een proces verbaal verduisterd hebben. Hij “zou” zijn eigen benoeming vervalst hebben. Hij “zou” te laks zijn opgetreden tegen stelende agenten.

Laat ons puntsgewijs de beschuldigingen tegen Van Wymersch eens overlopen om na te gaan hoe hard ze werkelijk zijn. Lees verder Het vermoeden van (on)schuld voor Guido Van Wymersch

Iedereen exclusief

ex·clu·sief bn, bw 1) uitsluitend: een ~ interview slechts aan één medium toegestaan

Vrijdag exclusief in de Keien van de Wetstraat op Canvas: Miet Smet en Wilfried Martens over hun huwelijk. Zaterdag al even exlusief in De Standaard: Miet Smet en Wilfried Martens over hun huwelijk. En twee weken terug misschien nog exclusiever in Het Nieuwsblad op zondag: Miet Smet en Wilfried Martens over hun huwelijk.

Als er dan toch betekeniserosie moet optreden, dat het begrip “relevant” dan meteen moge meegesleurd  worden. De definitie daarvan is ongetwijfeld al even rekbaar als de dienstregeling van een Congolese busmaatschappij.