Tag: Ferdinand Koekelberg

Geseponeerd

Omdat we het dossier Koekelberg/politierel/aanverwanten hier nu toch aan het opvolgen zijn, een update rond het recentste incident:

  • Eerst was er een anonieme klacht tegen de minister van Binnenlandse zaken De Padt. Een klacht die op een gelukzalige dag het bureau van politiebaas Koekelberg bereikte. Dat die klacht precies daar toe komt, mag al verwondering opwekken. Dat ze anoniem, vaag en van de potgerukt was (de minister zou volgens de briefschrijver OCMW-geld naar de partijkas doorsluizen), maakte het geheel er niet geloofwaardiger op. Negeren dus, dacht Koekelberg.
  • De minister zag echter een chantagepoging van de perfide geachte politiebaas toen hij en passant melding maakte van de klacht bij de minister. Koekelberg moest geschorst worden, want dit was andermaal de druppel.
  • Koekelberg wordt geschorst.
  • Koekelberg gaat naar de Raad van State, krijgt gelijk, en de Raad van State maakt de onterechte schorsing  ongedaan.
  • Dan maar een tuchtprocedure opstarten tegen deze gevaarlijke man.
  • Andermaal: helaas. “Er komt geen tuchtprocedure meer tegen commissaris-generaal van de federale politie Fernand Koekelberg. Het parket heeft de strafklacht tegen Koekelberg geseponeerd omdat die te licht woog.” (VRT)

Conclusie: Koekelberg kan gewoon voortwerken.

Het begint echt wel moeite te vergen om nog iets te vinden dat overeind blijft van de uitgesponnen “politierel”.

Oh ja. Ging Jean-Marie Dedecker trouwens niet in de aanloop naar de verkiezingen nog naar buiten komen met een nieuw schandaal? Iets rond openbare werken, zoals hij enkele maanden terug liet optekenen in Humo. Twee opties: ofwel komt er van de grootspraak niks in huis, ofwel worden de schandaalflodders losgelaten zodat de schade is aangericht nog voor iemand de BS-graad ervan kan nagaan.

Zijn laatste scheet over Vande Lanotte op basis van documenten die hij anoniem (jawel) in de bus kreeg, bleek al even gefundeerd.

Fernand en de oude koe

Dus.

Op 2 april mochten we nog lezen dat politiebaas Fernand Koekelberg een positieve evaluatie krijgt.

Een welingelichte bron spreekt van ‘geslaagd met grote voldoening of zelfs kleine onderscheiding’, meldt Het Laatste Nieuws. Die bron looft dat Koekelberg de politiehervorming goed beheert, ‘de politie is democratischer geworden’. Een van de bedenkingen is dat Koekelberg de administratie rond zich beter moet uitbouwen.

Maar lang kan Koekelberg van dit eerste eerherstel niet genieten. Want toevallig komt er op 3 april het “nieuws” dat Koekelberg een anonieme klacht gericht tegen minister De Padt niet zou overgemaakt hebben aan het parket. Of het gebeurde wel, maar niet snel genoeg.

De klacht – die naar verluidt vaagheid en absurditeit wasemt – dateert ondertussen van een maand geleden, maar deze oude koe wordt in al zijn toevalligheid precies een dag na het nieuws van de positieve evaluatie uit de gracht getakeld.

Is er geen journalist die zich afvraagt waarom dit element net nu in het nieuws gebracht wordt, terwijl het voorval door de betrokkenen, incluis de minister, al meer dan een maand geweten is?

Of is de voornaamste bezorgdheid van sommigen dat de schandaalcarrousel blijft draaien? “Kijk es aan: Koekelberg blijft maar in opspraak komen. Haja, want de indruk leeft bij sommige dat Koekelberg de minister heeft proberen chanteren met die klacht.” En heup, de berichtgeving op basis van indrukken is weer vertrokken.

Ik kan er nog altijd rats naast zitten, maar Louis Tobback zei vrijdag in De Keien van de Wetstraat in grote lijnen hetzelfde. Vooralsnog moet ik geen woord terugnemen van wat ik in december heb geschreven over Fernand Koekelberg, Guido Van Wymersch en het hele gedoe dat de politierel is gaan heten. Ik hoop nochtans dat het op een dag betweterig gezever blijkt.

Om het met den Herman van Van Vlees en Bloed samen te vatten: Wa gebeurt er hier allemaal?

Het vermoeden van (on)schuld voor Guido Van Wymersch

Even serieus nu, want het gaat over mensenrechten. Meer bepaald het recht op eer en goede naam en het recht op het vermoeden van onschuld.

Mensenrechten die – volgens mij – voor de betrokkenen in de zogenaamde “politierel” met voeten zijn getreden. Op 21 september, rond de tijd van het uitbreken van de politierel, schreef ik al:

(…) Enfin, om die reden lijkt het mij aangewezen niet teveel commentaar te geven bij pakweg de Koekelberg-affaire. Dat er stront aan de knikker zit, dat zal wel. Maar laat er ons binnen een jaar nog eens op terug komen om na te gaan wat er echt aan de hand was. Nu kan ik mij niet van de indruk ontdoen dat er een twaalftal agenda’s door elkaar lopen bij het uitbrengen van deze zaak.

Clou van die zaak was dat commissaris-generaal van de federale politie Ferdinand Koekelberg twee secretaresses een onwettige “superpromotie” zou gegeven hebben. Meteen werd er zelfs in de zelfverklaarde kwaliteitsmedia gretig gespeculeerd over een “canapébenoeming”, hoewel er nooit bewijs is geleverd dat er een relatie zou zijn geweest.

Maar de toon was gezet en probeer dat nog eens recht te trekken. De secretaresses werden dadelijk geboekstaafd als incompetent voor hun respectieve functies, terwijl later bleek dat ze op basis van hun cv ontegensprekelijk hun strepen hebben verdiend, ondermeer bij het implementeren van de politiehervorming.

In de weken en maanden die volgden, kwam er een stroom van beschuldigingen tegen de politietop op gang. Koekelberg & co moesten geschorst worden of de eer aan zichzelf houden. Schande dat ze vasthouden aan hun post!

En nu (op 5/12/2008) lezen we: Politiebaas Koekelberg krijgt allicht geen blaam

(…) ACOD vernam nog meer: ‘De ambtenaren die belast zijn met het tuchtonderzoek zeggen dat ze niets belastends kunnen vinden wat een blaam zou verantwoorden. De twee secretaressen zijn volgens de wet aangesteld. Dewael heeft hun benoemingsbesluit dus terecht ondertekend.’

Er zijn dus steeds meer indicaties dat de wilde beschuldigingen de toets met de realiteit niet doorstaan.

Vorige week heb ik mij tijdens een vakantiedag de moeite getroost om alles eens door te lezen wat er rond de zaak van de politierel in De Standaard is verschenen. Ik heb mij meerbepaald toegespitst op de figuur van Guido Van Wymersch, de Brusselse korpschef die mee onder vuur kwam te liggen, omdat hij in zijn vorige functie bij de Algemene Inspectie een examen zou vervalst hebben. De man heeft enkele schaarse interviews gegeven waarin hij reageerde op de opeenvolgende aantijgingen, doorgaans met specifieke, controleerbare tegenfeiten.

Mijn conclusie na het lezen van al die artikels: als men vertrekt vanuit het vermoeden van onschuld, gaat Van Wymersch vrijuit. Nergens is onomstotelijk bewijs van nalatigheid of corruptie opgedoken. In de artikels wemelt het van de “zou”-en. Hij “zou” een examen vervalst hebben. Hij “zou” een proces verbaal verduisterd hebben. Hij “zou” zijn eigen benoeming vervalst hebben. Hij “zou” te laks zijn opgetreden tegen stelende agenten.

Laat ons puntsgewijs de beschuldigingen tegen Van Wymersch eens overlopen om na te gaan hoe hard ze werkelijk zijn. Lees verder Het vermoeden van (on)schuld voor Guido Van Wymersch