Dinsdagmiddag. Telefoon. Politie Leuven. Dat ze mijn elektrische scooter, die begin november 2011 gestolen was, hebben teruggevonden. De aanvankelijke vreugde die dat bericht verwekte, sloeg enigszins om toen ik arriveerde op de plaats van terugvinden – een rommelige berm op de rand van Kessel-Lo. Lees verder Teruggevonden
Tag: Scooter
Wat mijn elektrische scooter IO 1500 GT betreft
Hoe zit dat nu met die elektrische scooter (IO 1500GT) die ik hier enige tijd terug kwam te propageren? Welaan, daar zoem ik inmiddels iets meer dan een maand mee over het lokale wegdek. Een bijzonder aangename gewaarwording: stil en zonder stank.
Uiterlijk verschilt dat niet zoveel van de gangbare scooter. De carrosserie zou zelfs van een Peugeot geleend zijn.
Ziehier de motor. Verder geen uitlaat, geen ketting of andere smerige elementen.
Onder het zadel zit het kotteke om de batterijlader in te pluggen.
Eerlijk, ik zou niet weten waarom men vandaag nog een benzine-exemplaar zou aanschaffen. Onwetendheid is bij deze geen excuus meer.
Voor auto’s zit trouwens ook ongeveer alles klaar om elektrisch te gaan rijden. Zie deze site en klik door naar de specificaties van de modellen… Actieradiussen van meer dan 300 km, lage kostprijs per kilometer en minder onderhoudskosten… Er zijn stilaan meer argumenten contra bezinewagens te verzinnen dan pro. Er moet gewoon werk van gemaakt worden, de rest zal dan volgen.
Meer foto’s op flickr.
Testrit
Donderdag in de kelder van GroepT een testritje getrokken op de elektrische scooter waarvan sprake.
Conclusie: fantastik. Zo soepel, zo vloeiend, zo stil.
Ik ga daar niet stroperig over doen, maar het is in feite proeven van de toekomst. Stel u voor: stille steden die niet stinken naar uitlaat. Volgens mij zijn we daar niet zo gek ver meer van af. Tien jaar, als het van Malle Gore afhangt. I’m in.
Ik heb er mij gelijk een exemplaar van besteld. Kwestie van de recessie te keren.
Op elentriek
Ik heb geen auto en dat deert mij niet. Overal waar ik iets te zoeken heb, is doorgaans toch gebrek aan parkeerplaats en mijn verplaatsingen leiden mij zelden buiten het bereik van de fiets of het openbaar vervoer.
Wat ik wel sterk zou overwegen, is een scooter. Zoiets zou mijn bewegingsvrijheid ten goede komen, alsook mijn genetische luiheid. Het enige wat mij tegenhoudt, is dat die tweewielers een hoeveelheid herrie en stank voortbrengen die niet in balans staat tot de snelheid die ze genereren. Sommige rapporten stellen zelfs dat die tuigen meer fijn stof uitstoten dan vrachtwagens.
Maar onlangs viel mijn oog op een nieuwe vinding des mensheid die in onze regionen helaas (nog) niet schijnt door te dringen: de elektrische scooter. Voordelen? Ze zijn fluisterstil, stoten zero CO2 uit, maar vooral: ze zijn belachelijk goedkoop in gebruik. Onderhoudskosten zijn verwaarloosbaar, net als de elektriciteitskosten: 25 euro voor 5000 kilometer.
In Nederland, Duitsland, Oostenrijk en overzeese continenten wordt dat al veel verkocht. En de overheid geeft in talrijke gevallen zelf premies voor die dingen. In ons land ligt de markt voor electrische scooters er nog grotendeels braak bij. Enkel de klassieke merken staan hier uitgestald en die doen niet mee aan innovatie. Stik dan.
Prijs ik mij dus gelukkig dat het Internet hier wel al een zekere acceptatiegraad kent. De zoektocht aldaar leidde mij tot bij een bedrijfje dat zulke brommers importeert: Fluxmotive. Na wat lezen, wordt de drang bijna onbedwingbaar om mij tot mobiliteitsinnovator van de Druivenstreek te promoveren. Weldra zal ik een testritje bollen in GroepT, waar ze blijkbaar een paar projectjes lopen hebben met die voertuigen.
Wie weet glijd ik dus binnen afzienbare termijn over het wegdek met zo’n spacy mobiel. Ik weet het, de echte Johnny’s zullen mij uitlachen vanwege het nichterige decibelniveau dat ik produceer. Maar gezien ik geen bacardi’s, tango’s of mazout drink, heb ik de ambitie voor het Johnny-schap al vele jaren geleden opgeborgen.