Teruggevonden

Dinsdagmiddag. Telefoon. Politie Leuven. Dat ze mijn elektrische scooter, die begin november 2011 gestolen was, hebben teruggevonden. De aanvankelijke vreugde die dat bericht verwekte, sloeg enigszins om toen ik arriveerde op de plaats van terugvinden – een rommelige berm op de rand van Kessel-Lo.

Het ding is knullig afgetuigd: handvaten afgerukt, spiegels losgetrokken, het voorstuk boertig gekraakt. Ik schat dat ze geprobeerd hebben hem te starten, maar dat lijkt niet gelukt. Waarom kon dat voorstuk trouwens niet gewoon losgemaakt worden met het schroefje? Te dom om te helpen donderen.

En dat irriteert mij nog het meest in heel deze historie: het totaal gebrek aan professionalisme. Er zijn handelingen die niet deugen en stelen is er daar één van. Maar ook in die categorie van handelingen kan men een minimum aan beroepseer en vakbekwaamheid aan de dag leggen.

Nee, dergelijk gespartel kan op zero clementie rekenen. Indien de daders – schorremorrie uit de buurt, schat ik – ooit gevat worden, mogen zij op een zonnige weekenddag op het Ladeuzeplein voorgeleid worden voor een traditionele handafhakking, te volgen op groot scherm. En daarna pils voor iedereen.

Of klink ik nu revanchistisch?

Geef een reactie

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.