Fernand en de oude koe

Dus.

Op 2 april mochten we nog lezen dat politiebaas Fernand Koekelberg een positieve evaluatie krijgt.

Een welingelichte bron spreekt van ‘geslaagd met grote voldoening of zelfs kleine onderscheiding’, meldt Het Laatste Nieuws. Die bron looft dat Koekelberg de politiehervorming goed beheert, ‘de politie is democratischer geworden’. Een van de bedenkingen is dat Koekelberg de administratie rond zich beter moet uitbouwen.

Maar lang kan Koekelberg van dit eerste eerherstel niet genieten. Want toevallig komt er op 3 april het “nieuws” dat Koekelberg een anonieme klacht gericht tegen minister De Padt niet zou overgemaakt hebben aan het parket. Of het gebeurde wel, maar niet snel genoeg.

De klacht – die naar verluidt vaagheid en absurditeit wasemt – dateert ondertussen van een maand geleden, maar deze oude koe wordt in al zijn toevalligheid precies een dag na het nieuws van de positieve evaluatie uit de gracht getakeld.

Is er geen journalist die zich afvraagt waarom dit element net nu in het nieuws gebracht wordt, terwijl het voorval door de betrokkenen, incluis de minister, al meer dan een maand geweten is?

Of is de voornaamste bezorgdheid van sommigen dat de schandaalcarrousel blijft draaien? “Kijk es aan: Koekelberg blijft maar in opspraak komen. Haja, want de indruk leeft bij sommige dat Koekelberg de minister heeft proberen chanteren met die klacht.” En heup, de berichtgeving op basis van indrukken is weer vertrokken.

Ik kan er nog altijd rats naast zitten, maar Louis Tobback zei vrijdag in De Keien van de Wetstraat in grote lijnen hetzelfde. Vooralsnog moet ik geen woord terugnemen van wat ik in december heb geschreven over Fernand Koekelberg, Guido Van Wymersch en het hele gedoe dat de politierel is gaan heten. Ik hoop nochtans dat het op een dag betweterig gezever blijkt.

Om het met den Herman van Van Vlees en Bloed samen te vatten: Wa gebeurt er hier allemaal?