Post Electoraal Stress Syndroom

De zonet opgestarte volkspartij in wording jasperwiet.be reageert gelaten op de verkiezingsuitslagen. Toch stapt de volksbeweging met enkele concrete eisen het postelectorale tijdperk binnen:

  • De publieke terechtstelling langs tandenstokerwerping van alle opiniepeilers te lande.
  • De lezers en kijkers van kranten en televisiezenders hebben recht op de terugbetaling van het geld dat aan die pispotprofeten vergooid werd.
  • De onmiddellijke stopzetting van alle analyes aangaande de voorbije stembusslag. Analyses veronderstellen immers een zekere rationaliteit bij de kiezers en het is genoegzaam bekend dat deze assumptie louter een vorm van wishful thinking is. Eigen veldonderzoek schat dat 30% van het electoraat daadwerkelijk om gegronde redenen stemt, het overige deel bestaat uit “followers” die met hun zesde zintuig het opinieklimaat aanvoelen en volgen.
  • Partijen die verliezen moeten niet langer willen vernieuwen. Gewoon acht jaar wachten en het is evenzeer in de handtas. Dat bespaart de gewone burger allerhande naamsveranderingen en spraakverwarringen.
  • Er moet een verplicht quota komen op het aantal op te nemen veroordeelde criminelen in het parlement. E?n is niet genoeg, dat moeten er minstens 30 worden. Of hoe dacht u anders de druk op onze gevangenissen af te lossen?
  • Deze opsomming moet het laatste politieke programma zijn met concrete punten. Vanaf nu mag er enkel nog in niet-meetbare containerbegrippen over het politieke bedrijf gesproken worden.

Ervan overtuigd dat er zich dra een maatschappelijke consensus zal vormen rond deze punten, zal de spraakmakende eenmans-samenscholing zichzelf opheffen bij tegemoetkoming aan voorgenoemde eisen.

Zoals gewoonlijk

Straks gaan stemmen, om dan vanavond en morgen de diepgaande analyses te horen en te lezen van journalisten die – niet gehinderd door enig empirisch onderzoek ter zake – ons haarfijn uit de doeken zullen doen waarom het allemaal zo is gelopen en hoe zij dat allemaal al tien maanden zagen aankomen.

Ze moeten die 12 uur zendtijd en de extra verkiezingsbijlage’s toch met iets vullen, nietwaar?

Hier met die slogans!

We lezen de laatste verkiezingspropaganda van het seizoen en er zit voorwaar een pareltje bij. “Wij kiezen voor Van Biesen”, zo schreeuwt de titel van een blauw pamflet.

Slogans met gratuite rijmen zijn altijd dat tikkeltje gewaagd, maar kunnen zondermeer op mijn bejubelingen rekenen. De Nederlandse taal kan tenslotte niet genoeg verkracht – ik bedoel: verrijkt – worden.

Mijn stem voor De Crem!

Mijn kaart voor Den Baard!

Doe mij maar ne ferme, geef mij Leterme!

Ne rooie of nen tjeef? Mijn gat! Nog eens vier jaar Verhofstadt!

Excuses, ik liet me even gaan.
Al rijmend, welteverstaan!

Pornomens

De porno-industrie maakt harde tijden door. En wie zijn schuld is dat? Die van de gewone Jan modaal met de pet in de straat! Ik vind het niet uit, het staat in de New York Times.

Vroeger, meneer, kochten de mensen nog kwaliteitsporno. Proper belichte sc?nes met vloeiende overgangen en straffe scenarios. Wat doen ze nu? Ze kopen zo een handycam in de mediamarkt, ze steken hun broek af, gaan aan de slag met hun partner(s) en knallen het resultaat op internet.

Je reinste broodroof. En wat zal het gevolg zijn? Inderdaad, besparingen bij de traditionele langspeelfilm. Het staat allemaal in het artikel: er zal in de toekomstige pornofilm minder plaats zijn voor verhaallijnen en dialogen. De ware melomaan betaalt weer het gelag. En dat allemaal mede door uw fout!

De overheid gaat de boel nog moeten subsidi?ren. Welke partij neemt dat nog voor 10 juni? Open VLD? Die hebben toch nog stemmen nodig? Een slogan kan niet zo moeilijk zijn: Open voor … (toyboys, bimbo’s en watweetikallemaalniet).