Categorie: Geveinsd gepeins

Inflatie

In Zimbabwe, zo las ik, bedraagt de inflatie momenteel 100500 procent. Dat is een slordige 275 procent per dag, of een dikke 5 procent per minuut. De rij bij de bakker is in dat geval best niet te lang of uw pistolets zijn weer met de helft opgeslagen tegen dat het uw beurt is. Da’s dan weer een kruiwagen geld bij. Hyperinflatie heet zoiets volgens de economische handboeken, maar ik weet niet of de bedenker van het begrip dit voorbeeld in hoofde had.

En dat dus allemaal dankzij het gewaagde economische beleid van ene Robert Mugabe die als belangrijkste verwezenlijking het snelheidsrecord op zijn naam heeft staan in de categorie “een land om zeep helpen”. Al is het misschien toch niet helemaal zijn fout, want hij heeft wel degelijk alles gedaan om het te voorkomen: sinds februari 2007 is inflatie in Zimbabwe namelijk illegaal verklaard. Kun je dan de regering nog iets kwalijk nemen?

Wedden dat hij de komende “verkiezingen” overtuigend wint?

Weg zelfvertrouwen

Facebook blijft voor tumult zorgen in mijn levenswandel.

Enerzijds zeg ik: geweldig, dat pallet aan contacts, gaande van familie over vergeten studiemakkers tot collega’s. Geweldig, die ontelbare applicaties die het begrip ledigheid tot nieuw dimensies dwingen. Dat Facebook wortel schoot aan een Amerikaanse universiteit, kan niet verbazen. Alleen tijdens de studentenperiode van een leven heeft een mens de tijd om anderen te poken, te comparen, te biten en met elkaar virtueel schaar, steen, papier te spelen.

Anderzijds krijg ik frequent onheilspellende updates per e-mail omtrent mijn status in het bassin van onwetenswaardigheden. De laatste tijdingen van het Facebook-front sloegen werkelijk in als een splinterbom:

You are more desirable than less than 20% of 23,316,122 people.
Last week you were viewed 4 times and no people expressed interested in you

U heeft geen idee welke verwoestende impact dit heeft op mijn al wankele zelfbeeld. Zeg het dan toch gewoon recht in mijn gezicht dat ik een vorte kwal ben! Dat een wc-eend meer viriliteit uitstraalt! Dat ik uw kokhalsreflex overuren doe kloppen! Dat ik… nee, laat maar.

Verdere inspectie van deze module leerden mij evenwel dat er de voorbije weken wel degelijk jonkvrouwen tekenen van aanbidding vertoonden ten aanzien van mij. Sterker nog, sommigen gingen zover mij te beladen met de adjectieven hot en cute. Ook dat dus nog: hardvochtige sujetten die mij en plein publique wufte eigenschappen toedichten.

Een ander bericht met een eerdere postdatum, is al even weinig vertrouwenscheppend:

You Are Most Likely to…
Become Famous
Not Wear Matching Socks
Have the Best Pick Up Lines
Fall in Love with Fictional Characters

“Not wear matching socks”… Moet dat nu echt, waarde collega’s? Ik dacht dat we dat gênante voorval van deze zomer in de beslotenheid van de bedrijfsmuren zouden houden teniende toekomstige carrièrekansen niet te ondermijnen? En mijn erotische fantasieën over fictionele karakters had ik toch ook liever niet publiek geëxpliciteerd gezien.

Gebeurd is gebeurd. ’t Staat nu allemaal op ’t internet. Mijn therapeut en ik kijken hoe het verder moet.

Didjee

Didier Reynders. Dat ministerschap wordt nu al jarenlang bejubeld als de wonderboy van de MR, maar in de feiten is de gezondheid van zijn departement ongeveer die van mijn darmflora na consumptie van 25 in olijfolie verzopen appelsienen.

De kans om de belastingscontrole over de vloer te krijgen is in België inmiddels kleiner dan de kans om een berggorilla op crocs te treffen op de noordpool. Maatregelen die op 500 miljoen geschat waren, kosten uiteindelijk 2 miljard euro. Eerder was er al dat rekenfoutje van 800 miljoen euro en met die miserie rond het stookoliefonds stond zijn naam ook onder het contract, al dook hij ten tijde van de mediarel vakkundig onder.

Stel nu eens dat Didier tot het andere geslacht behoorde… Ik zou wellicht beschaamd geweest zijn voor de seksistische ondertoon in de bodemloze krater van media-analyses.

Familieman

Bruno Valkeniers, het aanstaande opperhoofd van het VB, zat vrijdag in het diepgravende praatprogramma De keien van de Wetstraat. Naast een goede gelovige, een familieman pur sang en een vooraanstaand visionair, bleek hij ook een liefhebber van Zuid-Afrika.

Daar is natuurlijk niks mis mee. Sommige zijn fan van Middelkerke, andere van Zuid-Afrika. Bruno had echter het genoegen Zuid-Afrika te bezoeken voor “de wende”. “Of hij daar toen geen problemen mee had”, wilde Vladderke weten. “Neen,”, stelde Bruno, “ik had daar geen problemen mee”. Doch één brok empathie die hij is, kon hij zich wel voorstellen dat mensen die onder het apartheidsregime geleden hadden, daar meer problemen mee hadden.

Mooi zo. Dan moet ik namelijk ook geen problemen met kanker of AIDS meer hebben (misschien de mensen die daar aan lijden wel, maar goed, het gaat hier over mij). Net zoals ik geen problemen meer moet hebben met foltering en – als we even helemaal door de vangrail mogen knallen – de holocaust.

Ja, onze diepgelovige familieman houdt er grensverleggende interpretaties op na van het Bijbelse principe “doe niet aan een ander wat je niet wil dat men aan jou doet”.