Categorie: Dagdagelijks

Het geluk staat volledig aan mijn zijde. Vandaag toch. Want ziedaar welke opbeurende boodschap mijn mailbox verblijdde:

Geachte lezer,

PROFICIAT!!

U bent ??n van de gelukkige winnaars van een download van ?The Player? van Daan, verkozen tot Beste Song van 2006 op de Zamu Music Awards.

Dat zit zo. Een dikke week geleden flikkerde er op de website van De Standaard een klein balkje, ter aankondiging van een wedstrijd. Ik ben daar doorgaans niet zo voor te vinden, omdat de kosten-baten-analyse in mijn geval veelal negatief uitdraait. Maar in deze moest men alleen inloggen en OK klikken om deel te nemen. En zo kan ik dus ook een wedstrijd winnen.

Het downloadproces verliep vlekkeloos en in tegenstelling tot een vergelijkbare actie bij De Morgen, wordt men niet gedwongen het Internet Explorer-gedrocht van stal te halen.

Het nummer is op het eerste zicht een gewone MP3 aan 320kps-kwaliteit, wat zonder meer overkill is. De variabele bitrate geniet mijn voorkeur in deze context, maar goed, een gekregen paard haal je niet uit de gracht. Ofzoiets. Ik zie ook niet direct DRM-gerelateerde beperkingen, wat niet wil zeggen dat die zich op een later tijdstip niet zal manifesteren.

Conclusie: we zijn het jaar 2007 en Belgi? zit voorwaar al in het marginale stadium wat legale verspreiding van muziek op het Internet betreft. Ik zie dit nog een hype worden tegen het jaar 2056. Tegen die tijd zal de popmuziek ook geen nummers meer voortbrengen, maar enkel nog ringtones van 20 seconden die vloeiend in een oneindige loop kunnen gedraaid worden.

In het verlengde van een verjaardagsviering belandde ik gisteren in het caf? van Neerijse. Ik zeg wel h?t caf? van Neerijse, want het horeca-wezen in deze regio concentreert zich in ??n enkele ruimte rond de economische groeipool aan de kerk.

Het was op aansturen van een van de lieden in ons midden dat wij de oversteek maakten naar dit stukje niemandsland tussen Overijse en Leuven. Als een soort wiedergutmachung, want al te vaak lieten wij ons denigrerend uit over dit economisch braakland. Ten onrechte, zo mochten wij vaststellen.

Op enkele uitzonderingen na, viel er geen hostiliteit ten aanzien van onze aanwezigheid te bespeuren. De locals stonden zeer open ten aanzien van onze way of life en toonden zich erg ge?nteresseerd in de verhalen die wij meebrachten van de grootstad.

Neerijse loopt zijn historische achterstand langzaam aan in. De economische boom leidde tot drie kapsalons, een gazettenwinkel en eerder vermeld etablissement. Hopelijk kan deze opleving een eind maken aan de stroom economische vluchtelingen.

Maar je mag natuurlijk niet verwachten dat een volk de kloof in ??n dag dicht. En die kloof is nog heel tastbaar. Zo staat ABBA aan de vooravond van de definitieve doorbraak en is roken in Neerijse nog erg in. Ontwikkeling is een proces, maar het is mooi om zien dat mensen hun eigen lot in handen nemen.

De busrit Overijse-Leuven duurde vandaag van 8.20u tot 11.15u. Dat was – u raadt het al – te wijten aan ongevraagde en zeer plotse sneeuwval. Dat ik uiteindelijk toch op mijn werkspot arriveerde, is te danken aan de stuurmanskunsten van de verzamelde chauffeurs van lijn 395.

De kern van de mobiliteitsprobleemstelling die mij deze morgen Murphy-gewijs trof, zat ‘em in twee venijnige heuvels die het Dijlelandschap meer vrouwelijkheid geven. De eerste helling ter hoogte van het pittoreske Loonbeek hoefde in principe niet echt een probleem te zijn, ware het niet dat de mevrouw in de VW Polo voor ons het nodig achtte om met de top in zicht op de rem te gaan staan. En u heeft misschien w?l al door dat vanuit stilstand vertrekken op glibberige hellingen geen evidente aangelegenheid is.

Doffe ellende dus. Gelukkig zat er achter het stuur mijn favoriete chauffeur, die wij om evident lijkende redenen “den Indi?r” noemen (al daagt het mij steeds meer dat de man wel eens eerder van Afrikaanse komaf zou kunnen zijn, maar een eerste oordeel stuur je nu eenmaal niet zo snel bij). En den Indi?r staat niet alleen in mijn familiale kring om zijn exceptionele beroepsernst bekend. Ter illustratie: voor een ritje Overijse-Leuven klokt hij doorgaans op 33 minuten af (externe belemmeringen inbegrepen, ervaringsdeskundigen weten die prestatie te taxeren). Maar goed, centimeter per centimeter bestegen wij per accordeonbus (!) succesvol die col.

Een gelijkaardig probleem stelde zich anderhalve kilometer verderop te Neerijse. De beklimming was misschien minder steil, maar het hoge S-bocht gehalte, de geringe wegbreedte en de talrijke tegenliggers maakten dat wij fataal vastliepen. Na enkele vergeefse pogingen, werden wij ingehaald door de volgende bus. Die bracht een tweede vakbekwaam chauffeur in de probleemstelling. Alle registers werden opengetrokken: met zijn allen in dat deel van de bus gaan staan waar de achterwielen (en de tractie) zich bevinden, (zand voor de wielen strooien,… Het bracht de mastodont slechts luttele meters verder.

Uiteindelijk werd beslist om de vastgelopen bus rechts te parkeren en te wachten op de verdere opwarming van de aarde om hem weer vlot te trekken. Wij reden verder met de kleinere bus die ons ingehaald had, die wonderwel betrekkelijk vlot de berg beklom. De rest van het parcours bracht nog weinig problemen met zich mee, omdat men in dit verder gelegen landsgedeelte blijkbaar wel al de vruchtbare werking van strooizout had ontdekt.

Voila, dat is mijn avontuur van vandaag. Het klinkt u misschien allemaal niet zo spectaculair in de oren, maar ik kan u verzekeren dat wij voor hetzelfde geld allemaal dood hadden kunnen zijn!

Omdat ik een verwend klein kind ben, heb ik mezelve weer een cadeau van 24 euro gedaan. Een nieuwe cooler (ventilator, zo je wil) voor de grafische kaart die het originele, bijzonder luidruchtige exemplaar vanaf heden zal vervangen. Dankzij deze gerichte investering draait mijn apparatuur hier quasi geruisloos.

Ik kan u nog meegeven dat het toch wel een volgehouden oefening in klooien was om dat ding op mijn grafische plank te krijgen. En die vadsige thermische pasta veroorzaakt hinderlijke jeuk aan de handen. Naar verluidt kan dat bij orale inname kankerverwekkend zijn, maar wat is dat tegenwoordig niet?