Hoera. Thierry Debels heeft een nieuw boek geschreven: Mijn jaar bij Jean-Marie Dedecker.
Dat betekent twee zaken.
1) Thierry werkt niet meer voor de LDD.
Na amper een jaar was de studiedienst reeds voldaan van zijn deskundigheid. “De samenwerking werd in onderling overleg beëindigd”. Een zakelijke uitdrukking die doorgaans genuttigd wordt in relaties waarbij beide partijen nog net door dezelfde deur kunnen, maar elkanders wind niet meer verdragen.
Een klap is zoiets allang niet meer voor Thierry. Zijn cv overschouwende, houdt hij er gewoon een strak gemiddelde op na.
2) Er is weer een stelling gelanceerd die na minimale research zo gefundeerd blijkt als een wolkenkrabber uit papier-maché gevestigd in moerasgrond.
Helaas is de komkommertijd nog vatbaarder voor dit soort afscheidsels dan het journalistieke hoogseizoen. Deze keer luidt de stelling dat prins Laurent Jean-Marie Dedecker als premier wel zou zien zitten.
De conversatie had nooit het daglicht mogen zien, maar lekte uit in het boek “Mijn jaar bij Jean-Marie Dedecker” van Thierry Debels. Dedecker zelf bevestigde vrijdag het citaat, maar wilde er verder geen commentaar op geven. (DS 01/08/09)
Span-nend! Een conversatie die nooit mocht uitlekken. Andermaal topspeurwerk! De prins zet gelukkig een en ander in perspectief:
‘Nee, dat heb ik zo allemaal niet gezegd, hoor. Ik zeg nogal eens vlug tegen de mensen aha, jij zou zeker premier willen worden. En ja, dan durf ik er wel eens al lachend aan toevoegen: Jij zou dat goed doen. Maar dat is plagerig bedoeld. Of wat dacht je? Ik mag niets over politiek zeggen. En trouwens, ik beslis toch niet wie premier wordt in dit land? Nee, nee, ik denk dat vooral Dedecker zelf graag premier zou worden.’ (DS 01/08/09)
Dus toe Thierry, je neemt het allemaal veel te serieus. (En wellicht besef je al te goed dat het van de pot gerukt is. Daarmee ook dat Dedecker er verder geen commentaar op wil geven.)
Ik heb de prins ook al eens mogen meemaken tijdens een persvoorstelling en dat is nu eenmaal zijn stijl. Ik heb zelfs niet bijgehouden wie hij toen allemaal suggereerde van “président” of “premier” te worden. Vermoedelijk heeft hij ook al eens zijn hond badinerend tot groothertog gedecreteerd. Maar tot dusver was er echter niemand zo mallotig om daar de grap niet van in te zien.
Want inderdaad, men kan de prins vanalles aanwrijven, maar zijn aparte gevoel voor humor is wel de voornaamste reden dat de doorsnee Belg hem al bij al wel mag.
