Ze gaan het nog leren: virusscanners maken die niet uw halve systeem gijzelen, terwijl Windows Vista al de andere gekneveld houdt. Misschien krijgt Cloud Antivirus wel asiel op mijn harde schijf.
Als ’t van de voor niet is, durven we al eens zot doen.
Er zijn dagen dat ik het allemaal verkeerd zie lopen. Een wanhebbelijk attitude die mij veelal overvalt aan het eind van een werkdag, wanneer een tekort aan voedingsstoffen mijn hersenkoppeling met de realiteit verslapt.
Vervuld van worst-case denken, sla ik dan de wereld gade vanop het busperron.
Ik zie bijvoorbeeld een fietser rijden, op het achterwiel gezeten door een aanstormende bus. In mijn gedachten raakt hij de fietser. De fietser slaat scheef en krijgt het asfalt pegelhard in het gezicht gedrukt. Een ontwricht kaaksbeen schraapt over het asfalt.
De bus zwalpt in een poging verder contact te vermijden, maar kan een achterop gebleven enkel niet ontwijken. Onder een soundtrack van schreiend gekerm komt het tafereel tot rust.
Ik zie verderop de wandelaar die aanstalte maakt om over te steken. Hij kijkt naar links. Naar rechts. Maar dan niet meer naar links. Bij de tweede stap penetreert het voorwiel van een fietser zich tussen de benen van de wandelaar. De stuurstang schiet een fractie later door naar de ribben, wat de wandelaar als een strandstoel in elkaar doet klappen.
De fiets pivoteert over het voorwiel naar links. Vervolgens keilt de fietser met een middelpuntvliedende pirouette tegen het wegoppervlak. Een poel van bloed verspreidt zich rond zijn gekrenkte schedel als inkt op vloeipapier.
Allemaal vreselijke ongebeurtenissen. Van mijn kant bovendien een tikkeltje ziek. Daar zijn naar het schijnt speciale dokters voor. Maar voorlopig gaat het nog snel over.
Als je uit de lucht komt vallen, begin dan niet te gissen.
Als een vrouw bijvoorbeeld aankondigt dat ze goed nieuws heeft, probeer dan niet teentrappelend aan te sturen op een zwangerschap omdat je de laatste tijd meende “iets” gezien te hebben.
De kans is immers groot dat ze gewoon nieuwe schoenen kocht. En voor je het weet moet jij dan je vraagstelling verklaren voor dat tribunaal op vernieuwde hakken.
Neen, gissen maakt de situatie dikwijls pijnlijker dan ze bedoeld was, zelfs voor betrokkenen die tot dan geen betrokkene waren.
Neem nu De Standaard van 21/4:
‘Wat zegt u? Een kamerlid van ons overgestapt naar Open VLD? Wie dan, Martine De Maght?’, reageert LDD-voorzitter Jean-Marie Dedecker als wij hem op de hoogte brengen.
Het gaat om Dirk Vijnck, uw Leuvens kamerlid.
‘Dat is bijna onmogelijk.’
Daarmee weten we meteen wie er de laatste weken haar loeten had.
Sterkte, Martine.
Er zijn schoenen en daarnaast zijn er ook nog schoenen.
Die complexe realiteit indachtig, trad ik vandaag het Running Center binnen om mijzelf nieuwe loopschoenen aan te laten praten. Anderen brachten mij op dat idee.
Alvorens een schoen te zien, mocht ik van de verkoopster vernemen hoe ontoereikend mijn huidig schoeisel wel was. Plooit dubbel gelijk niks, vangt geen schokken op,… Verwijten die in de schoenengemeenschap ongemeen hard aankomen.
Tijdens de doe-fase van het koopproces, testte ik drie paar schoenen op de loopband. Om uiteindeijk te besluiten tot het eerste paar, de Nikes.
Zaten van bij het begin opperbest en ze werken minder op de kokhalfsreflex dan de verfoeilijke blauwe Adidassen. Al zou dat paar dan weer zeer assorti geweest zijn met mijn platvoetcorrigerende steunzolen.
Afgerekend: 55 euro per schoen. Dat pikt efkes aan de bankkaart, maar we maken onzelf graag wijs dat we het waard zijn.
In de wandelgangen wordt deze aankoop inmiddels gretig gelinkt aan mijn vermeende deelname aan de komende editie van de 20 km door Brussel.
Na de kwalijke knieblessure van vorig jaar, zou ik uit zijn op revanche. De bijhorende fondsenwervende campagne, zou in alle grootsheid voorbereid worden.
Vooralsnog doe ik dat allemaal af als machinaties van de boekskes.