Uitgedroogd, suikerspiegel en bloeddruk in vrije val, geen vooruitkomen of -kruipen meer aan. De 20km door Brussel… dat is mij al beter vergaan. Op een 300-tal* meter van de finish ben ik kortstondig flauwgevallen. De plek was dan weer goed gekozen: vier omstaande verplegers van het Rode Kruis schepten mij reflexmatig op en lieten mij finishen op 1u46 in de nabijgelegen Rode Kruis-tent. Lees verder De val
Na het beeldverhaal van de sobere heroïek in mijn eerste 20km door Brussel,
na mijn pasklare oplossing voor het wereldwijde hongerprobleem aan de hand van de curryworst (die enkel door het niet vervuld zijn van mineure randfactoren zijn implementatie nog niet kende),
is het nu tijd voor het gevoeligere fondsenwervende werk:
Bon, die 15km Dwars door Hasselt staan nu dus ook op mijn cv. Over de eindstreep gebaggerd na 1 uur en 5 minuten. Gezien de voorafgaandelijke decadente inputs van het weekend, mag die tijd als een wondere output gezien worden.
Met de 20km door Brussel nog vers in het geheugen, kan ik uit de vergelijking besluiten dat het parcours in Hasselt er toch wel eenvoudiger voorkomt. 5 km korter, om te beginnen, maar vooral: vlakker. Enkel de brede lanen van Brussel zijn een gemis bij het ontwikkelen van het eigen tempo.
Omdat dit niet louter een plezierloopje was, zou ik mij – net als iedereen die meeliep voor Vredeseilanden – moeten laten sponsoren. Maar ik weet ook dat ik al veel van mijn hoog geschatte omgeving heb gevraagd met de 20km door Brussel.
Moest u zich evenwel niet kunnen bedwingen (of het de vorige keren vergeten zijn), dan kan dat natuurlijk nog altijd. 000-0000052-52 met mededeling “Dwars door Hasselt: Jelle Goossens”.
Voorbereiding is alles. Vandaar dat ik de avond voor de 20 kilometer doorbracht in Leuven in gezelschap van ondermeer: penne carbonara, een slot blanchkes en twee homegrown Leuvense stadscoctails.
Heeft het gewerkt? ’t Zal wel zijn. Afgeklokt op 1:49u. Ik had gemikt op 1:45u, hetgeen haalbare kaart is wanneer men vanuit de allerachterste linies opereert.
Maar jongens toch, wat een getaffel onderweg. Bij elke versmalling, bij elke tunnel aanschuiven geblazen. Bij het buitengaan van een tunnel mocht ik nog getuige zijn van een accident met volgende elementen: een man, een hoofd, een val, een boordsteen en bloed.
Er was een dokter in de buurt, dus ben ik daar ook niet langer dan nodig ramptoerist blijven spelen.
Voor het overige liep het betrekkelijk vlot. Op de Tervurenlaan kon er zelfs nog een versnelling af, zigzaggend tussen de verkrampte lijken die zich daar de slothelling opsleuren.
En de knie? Die heeft het doorstaan. Ja, een beetje zeer, net zoals de corresponderende enkel, maar daar kan ik mee leven. Mijn platvoeterige basis zal mij wel nooit geschikt maken voor de lange afstand.
Dient het nog gezegd dat deel worden van deze prestatie nog steeds kan? En wel via 000-0000052-52 met vermelding Loop naar Afrika – Jelle Goossens.