Lang leve de gratis zichtrekening

Ik snap dat dus niet h?. In Belgi? geeft de gemiddelde burger 65 euro uit voor het beheer van zijn zichtrekening. Zoiets heet dan nog goedkoop te zijn, want in Itali? is dat 182 euro. Dan mag een mens al fameus veel centjes hebben staan omdat met zijn rentenota goed te maken.

Ik blijf er mij toch over verbazen hoe mensen maar blijven betalen bij die megabanken voor een simpele zichtrekening, bankkaart en VISA, terwijl het op een ander voor niet is? Als een bank niet genoeg geld kan verdienen door de kapitalen van haar klanten deftig te beleggen, is ze dan de naam van bank wel waard? Geld is toch de grondstof van een bank? En wie is er zo gek om geld te vragen voor zijn grondstoffen als men die gratis kan krijgen?

Lange tijd ging er geen dag voorbij zonder een nieuwe fusie in het bankwezen, geregeld werd het kantorennet uitgedund en evenlang promoten ze nu al elektronisch bankieren. Allemaal onder de noemers “kostenbesparing” en “effici?ntie”. De winsten hebben inmiddels walgelijke hoogtes bereikt, maar een gratis dienstverlening die niet meer dan een te verwachten minimum is, ho maar, dat kost geld!

Enfin, ik zal het wel allemaal weer niet zo goed begrepen hebben zeker?

Droogte

Ik voer de laatste dagen een nieuw beleid inzake de interne waterhuishouding. ’s Voormiddags jagen we er een litertje door en in de namiddag en ’s avonds nog eens een kleine twee liter.

Deze rijkelijke irrigatie van mijn innerlijke mens doet mij zeer goed. Nochtans hou ik er al geruime tijd goede drinkgewoonten op na, ook buiten de alcoholische sfeer. Maar goede gewoonten sukkelen wel eens in een bescheiden dal en zodus vertoonde mijn vochtconsumptie een dalende trend.

Met alle gevolgen van dien: slijmvorming ter hoogte van het strottenhoofd, vapeurs op ongelegen momenten en spastische neigingen naar chocola. Zoals elk bezorgde huisvader heb ik het daar uitgebreid over gehad met mijn gynaecoloog, maar de conclusie was gelukkig niet van verontrustende aard. Meer water doet de job.

Waarom vertel ik dat nu allemaal? Enerzijds omdat het medium moet draaien. En ik vind dat een zeer goede reden, ze ligt tenslotte ten grondslag aan ontelbare dagbladen. Anderzijds is het een waarschuwing ten aanzien van mijn sociale omgeving. Want het hoeft geen verder betoog dat ik – gezien mijn gewijzigde gewoontes – het kleinste kamertje iets vaker met een bezoek moet gaan verblijden. Dank voor het begrip.

Pleidooi voor zinvol geweld

De actualiteit noopt mij deze ruimte te vullen met een sociaal ge?ngageerde boodschap, die een duidelijk “neen” ventileert ten aanzien van het zinloze geweld in onze hedendaagse, tevens moderne samenleving. Daartegenover wil ik een pleidooi plaatsen voor een warme, tevens hypermoderne samenleving, vervuld van zinvol geweld.

Laat dus varen die amechte zelfbeheersing en verwen je vriend of vriendin met een poloniumrijke maaltijd ten bate van Kom Op Tegen Kanker! Of snoei een teelbal weg voor de kliniclowns, of snij in groepsverband een slagader naar keuze over ten voordele van het Rode Kruis, of steun Amnesty International en koop een compacte thuis-martel-kit voor als de schoonmoeder nog es komt! Een klassieke djoef op de muile voor het goede doel is vanzelfsprekend ook toegelaten.

Vergeet ook niet de decibelrijke mars op Brussel van volgende zondag, waarop wij ons streven op ludieke wijze kracht zullen bijzetten…

Zorgen

Heb ik gewoon mijn gazet niet goed gelezen, of is Jean-Marie Dedecker deze week op geen enkel moment prominent in de mediale schijnwerpers komen te staan? Als dat laatste waar is, ben ik geneigd mij ernstige zorgen te baren (van pure alteratie begin ik spontaan zeugma’s te gebruiken).

Echter, de week is nog niet helemaal voorbij en er rest ons nog een rijke televisieavond. Zo is er in Overleven een uitgebreide reportage over kanker… Als Jean-Marie daar maar geen hoofdrol in speelt!