Categorie: Geveinsd gepeins

Zakenluchtvaartmaatschappij

Ik was zo-even gedougeteerd:

De verhuur van privé-vliegtuigen wint wereldwijd aan populariteit, ook bij ons. De belangrijkste zakenluchtvaartmaatschappijen in ons land zagen hun omzet het voorbije jaar stijgen met twintig procent.

Niet verwonderlijk, wordt ons in alle neutraliteit medegedeeld, want het is toch zo heerlijk flexibel om op deze manier de geneugten van het globetrotterschap te beleven (aan een gemiddelde kost van 10.000 euro per vlucht). Het gemak van de weinig te benijden zakenman doet ons dan ook alle andere mogelijke ecologische of ethische overwegingen snel vergeten.

Ik wil uw dag niet verpesten met de pessimistische walmen van klimaatpausen, dus ventileer ik tegen beter weten in een positieve boodschap aan mijn doelgroep: vervang vandaag nog allemaal uw fietslamp door een spaarlamp en het komt allemaal goed met de poolkappen van deze planeet.

Of nog beter. Maak er helemaal een win-win-situatie van door nu de aandelen in te inslaan van die zakenluchtvaartmaatschappijen. Of haal met dat laatste woord eens vernietigend uit tijdens een partijtje scrabble. Uw tegenstanders zullen van onmacht onder tafel glijden.

Optimism is a moral duty, dedju. Het kost soms alleen wat meer moeite.

Nieuwjaar en zijn wensen

Bij deze mijn gratuite nieuwjaarswensen. Excuses aan zij die mij per sms hun hartelijke wensen overmaakten en die vergeefs op een wederbericht wachtten, maar ik moet mijn gsm-rekening zelf betalen.

Naar ik de media moet geloven – en dat doe ik altijd – had u allen samen 59 miljoen sms-berichten nodig om uw omgeving op de hoogte te stellen van het nieuwe jaar. ’s Lands telefoonoperatoren lieten geen kans onbenut om te communiceren welke halsbrekende toeren zij wel niet uithaalden om dat capaciteitsgewijs te kunnen bolwerken op oudejaar. Want zo sms’jes, dat is me nog al eens een hoeveelheid mediarijke data. En die kabouters die voor de verwerking van al dat plezier moeten zorgen, zijn ook maar met twee armen begiftigd.

Laat ons daar even bij stilstaan. Stel nu dat de gemiddelde sms 100 bytes groot is (en dan spreken we al van de fermere nieuwjaarswens zndr afkrtngn), dan betekent dat in totaal een verwerking van 5,9 Gigabyte data, gespreid over drie operatoren. Dat gebeurt op korte tijd, akkoord, maar voor een mainframe is die klus een borrelhapje. Bij Google zie ik ze toch nog niet zo snel panikeren om een Gigabyte meer of minder. Ik mag niet denken aan de dag dat mensen elkaar via het gsm-net afzichtelijke e-cards gaan doorsturen. De masten zullen kraken.

Iets anders om te eindigen: wist u dat het ongeveer een jaar geleden is dat Saddam Hoessein te koord hing? De doodsverjaardag van de arme man is blijkbaar nu al vergeten. Vanaf hoeveel massagraven wordt men vandaag de dag nog herinnerd?

Netgear Wireless Skype Phone

Het grote publiek schreeuwde erom, en het volk dient men zonder meer te geven wat het wil. Daarom dus een bespreking van de draadloze Skype-telefoon die ik enkele weken terug aanschafte via iBood.com.

Netgear Skype Phone

Op de foto mijn elegante Brabantse klauw met zijne zorgvuldig kortgeknaagde nagels. In mijn gave handpalm rust de futuristische Skype Phone van Netgear. Eigenlijk is het een robuuste brok plastiek, die me flashbacks bezorgt aan de tijd dat ik nog op Fisher-Price-speeltjes sabbelde.

Wanneer we het toestel de eerste maal aanschakelen, vindt de telefoon feilloos ons familiale draadloze netwerk. Na het ingeven van de WPA-key – wat slechts eenmaal dient te gebeuren – loggen we in met onze Skype account-gegevens. Luttele seconden later verschijnt de contact list op het schermpje, dat qua afmetingen enigszins moet onderdoen voor de doorsnee gsm.

Het bellen zelf is wat mij betreft een voltreffer. De gesprekspartners zijn duidelijk te verstaan en naar verluidt weerklinkt ook mijn baritonstem in zijn volheid door de speakers van de tegenpartij. Zelfs een testgesprek met een niet nader genoemde meneer uit Hoeilaart, bleek succesvol. Niet evident, als u weet dat de klassieke telefonie en het analoge modem-internet tot voor enkele jaren nog rariteiten waren in deze gauw.

Voornaamste minpunt(tje) aan de telefoon is de geringe batterijduur. De ervaring leert dat de maximale standby-tijd rond de 48u hangt. In mijn geval is dat geen onoverkomelijk probleem, maar anderen stellen zich wellicht niet tevreden met die geringe autonomie.

Conclusie: voor de prijs die ik ervoor betaald heb, is er geen reden tot mekkeren. En voor het alledaagse leuteren, is zo een draadloze telefoon in de hand toch comfortabeler dan een headset.

Voila, tot zover de consumentenrubriek.

Nog altijd niks

Op zaterdag een extra journaal, een extra TerZake in duopresentatie en nu nog een commentaarstuk op de voorpagina van de krant met als titel “uitzichtloos”… Ja meneer, als het over onze regeringsvorming gaat, krijgt een mens zo langzamerhand de indruk dat er crisis in de lucht hangt.

De mogelijkheden lijkten dan ook stilaan uitgeput. Edoch in een laatste stuiptrekking van onverbeterlijk idealisme, wens ik nog mijn laatste lang overpeinsde noodopties voor onze natie in de groep te gooien:

  1. Het herstel van de unitaire staat onder vader Eyskens of Achiel Van Acker.
    Akkoord, men kan er mee gelachen, het ridiculiseren en nog zo vanalles dat binnen een huwelijk als weinig bevorderlijk zou worden aanzien. Maar kom, de laatste maanden zijn er al absurdere dingen geopperd. En het is niet dat er op dit moment zoveel briljantere out-of-the-box-ideeën (laat staan spooknota’s) ter tafel liggen. Dus hup: hier met die restauratie.
  2. Een regering van nationale eenheid in ballingschap te Londen die via Radio België/Belgique haar besluiten communiceert aan de bevolking die zich des middags in gezinsverband rond het luistermeubel verzamelt.
    Dat behoeft geen verdere uitleg, dat model heeft zijn deugdelijkheid reeds een halve eeuw terug bewezen. De uitvoering van het dagelijkse beleid wordt waargenomen door de voorzitters van de lokale ping-pong-club.

Voila. Verdien ik nu ook een applaus-thuiskomst?