Netgear Wireless Skype Phone

Het grote publiek schreeuwde erom, en het volk dient men zonder meer te geven wat het wil. Daarom dus een bespreking van de draadloze Skype-telefoon die ik enkele weken terug aanschafte via iBood.com.

Netgear Skype Phone

Op de foto mijn elegante Brabantse klauw met zijne zorgvuldig kortgeknaagde nagels. In mijn gave handpalm rust de futuristische Skype Phone van Netgear. Eigenlijk is het een robuuste brok plastiek, die me flashbacks bezorgt aan de tijd dat ik nog op Fisher-Price-speeltjes sabbelde.

Wanneer we het toestel de eerste maal aanschakelen, vindt de telefoon feilloos ons familiale draadloze netwerk. Na het ingeven van de WPA-key – wat slechts eenmaal dient te gebeuren – loggen we in met onze Skype account-gegevens. Luttele seconden later verschijnt de contact list op het schermpje, dat qua afmetingen enigszins moet onderdoen voor de doorsnee gsm.

Het bellen zelf is wat mij betreft een voltreffer. De gesprekspartners zijn duidelijk te verstaan en naar verluidt weerklinkt ook mijn baritonstem in zijn volheid door de speakers van de tegenpartij. Zelfs een testgesprek met een niet nader genoemde meneer uit Hoeilaart, bleek succesvol. Niet evident, als u weet dat de klassieke telefonie en het analoge modem-internet tot voor enkele jaren nog rariteiten waren in deze gauw.

Voornaamste minpunt(tje) aan de telefoon is de geringe batterijduur. De ervaring leert dat de maximale standby-tijd rond de 48u hangt. In mijn geval is dat geen onoverkomelijk probleem, maar anderen stellen zich wellicht niet tevreden met die geringe autonomie.

Conclusie: voor de prijs die ik ervoor betaald heb, is er geen reden tot mekkeren. En voor het alledaagse leuteren, is zo een draadloze telefoon in de hand toch comfortabeler dan een headset.

Voila, tot zover de consumentenrubriek.

Julie

Ik kom juist van de telefoon met Julie. Wel een half uur hebben we liggen keuvelen over vanalles en nog wat, de schone dingen des levens.

Julie werkt voor het Nationaal Instituut voor Dataverzameling. “Is er iemand tussen 27 en 30 jaar in het gezin?” vatte ze de conversatie bij de teugels. Ik moest haar teleurstellen, maar toen ik mijn jeugdige leeftijd mededeelde, reageerde ze even verrukt.

“Of ik dan even tijd had voor wat vraagjes”, vervolgde ze dirigerend. Ik twijfelde. Enige tijd terug liep ik immers een blauwtje op met een dame van dezelfde instantie. Maar Julie vertoonde meer appetijt in mijn alwetendheid dan Judith.

Ik zou liegen moest ik zeggen dat ik ongevoelig ben voor wat aandacht van vrouwelijke komaf, zeker bij het ingaan van een druilerig weekend. Derhalve liet ik me graag meevoeren met Julies uitgestippelde vragenlijst. Julie bracht me allerhande radiospotjes ter ore, waarvan ik vervolgens mocht raden welk merk erachter zat. Ook toonde Julie oprechte belangstelling voor mijn beoordeling van deze reclame op een schaal van 1 tot 10. Dat laatste verschafte mij de gelegenheid om die tenenkrullende rotadvertentie van Yakult eens feestelijk te buizen.

Gedurende onze tête-à-tête spande ik me tot het uiterste in om variatie te brengen in mijn antwoorden en om hier en daar een leuke noot aan te brengen. Tot grote appreciatie van Julie, zo bleek, want ze moest zich tot driemaal toe verontschuldigen voor een hinnikende slappe lach.

Julie praticeerde de Vlaamse tussentaal met een Franstalige tongval. Dat klonk best schattig – om mij nu eens van een nichterig register te bedienen. Hier nog ne fragmentke, daar nog ne vraagske,… Très exotique, quoi.

Afsluitend wilde ze mij nog enkele stellingen voorleggen. Wie er over de dagelijkse aankopen beslist en wie het gezinshoofd is. Tevens peilde ze nog “of ik zou zeggen dat er twee gezinshoofden zijn”. Dat begreep ik dus niet, maar Julie blijkbaar evenmin. Mijn vraag om verduidelijking kreeg dan ook een ontwapenend eerlijk antwoord: “geen idee, dat komt hier ook maar op mijn scherm”. Samen verenigd in de onwetendheid, hoe mooi is dat?

Op Julie liet het alvast allemaal een diepe indruk na, want tussen enkele onderdrukte lachjes, kreeg ze nu ook de hik. Nogmaals verontschuldigde zich, terwijl ze onze conversatie afrondde met een Dylansiaans: “ik wens u nog ne heel gezellig en warm weekend”.