Voorbereiding is alles. Vandaar dat ik de avond voor de 20 kilometer doorbracht in Leuven in gezelschap van ondermeer: penne carbonara, een slot blanchkes en twee homegrown Leuvense stadscoctails.
Heeft het gewerkt? ’t Zal wel zijn. Afgeklokt op 1:49u. Ik had gemikt op 1:45u, hetgeen haalbare kaart is wanneer men vanuit de allerachterste linies opereert.
Maar jongens toch, wat een getaffel onderweg. Bij elke versmalling, bij elke tunnel aanschuiven geblazen. Bij het buitengaan van een tunnel mocht ik nog getuige zijn van een accident met volgende elementen: een man, een hoofd, een val, een boordsteen en bloed.
Er was een dokter in de buurt, dus ben ik daar ook niet langer dan nodig ramptoerist blijven spelen.
Voor het overige liep het betrekkelijk vlot. Op de Tervurenlaan kon er zelfs nog een versnelling af, zigzaggend tussen de verkrampte lijken die zich daar de slothelling opsleuren.
En de knie? Die heeft het doorstaan. Ja, een beetje zeer, net zoals de corresponderende enkel, maar daar kan ik mee leven. Mijn platvoeterige basis zal mij wel nooit geschikt maken voor de lange afstand.
Dient het nog gezegd dat deel worden van deze prestatie nog steeds kan? En wel via 000-0000052-52 met vermelding Loop naar Afrika – Jelle Goossens.
