Voor kernenergie, tegen kerncentrales

Lees dit bericht nu eens na. Het was vandaag blijkbaar de kop van De Zondag en werd vervolgens door Belga verder verspreid dan wenselijk.

Belg verrassend pro kerncentrales

BRUSSEL – (Belga) Zesenveertig procent van alle Belgen is voor het langer openhouden van de kerncentrales; slechts 15 procent steunt de sluiting tegen 2025. Dat blijkt uit een studie van het Antwerpse bureau Brandhome, zo bericht het gratis blad De Zondag.
Oorzaak van het feit dat bijna de helft van de Belgen vindt dat de kerncentrales langer moeten kunnen openblijven, is volgens Brandhome dat “mensen op dit ogenblik geen betaalbaar alternatief zien”. De studie toont tegelijkertijd aan dat de helft van de Belgen negatief is over kernenergie. Vooral het gevaarlijk afval en de milieuverontreiniging wegen daarbij zwaar door. Groene energie – en dan vooral zonne- en windenergie – valt veel beter in de smaak: 90 procent van de Belgen staat daar positief tegenover. De meesten denken wel dat deze energie een stuk duurder is dan kernenergie. (FUL)

Zoiets zou normaal een paar vragen moeten oproepen, maar blijkbaar behoort vragen stellen niet overal meer tot het journalistieke metier.

  • Als nog niet de helft (46%) voor het openhouden van kerncentrales is, hoe kun je dan besluiten dat “de Belg verrassend pro kerncentrales is”?
  • Tegelijk is de Belg volgens het artikel negatief over kernenergie. Hoe kan dat? Naar alle waarschijnlijkheid een effect van de vraagstelling. “Kernenergie” komt minder bedreigend over bij de respondentent dan “kerncentrale” en roept dus minder weerstand op.  Normaal moet zo’n effect een alarmbel doen rinkelen bij de onderzoekers. Het kan ook zijn dat men in een van de antwoordopties argumenten in een bepaalde richting toevoegde.
  • Waarom doet Brandhome dit onderzoek? Zomaar uit zichzelf? Omdat ze met de economische crisis anders toch maar met hun vingers zitten te draaien? Of is de opdrachtgever dezelfde als die van de leuke campagne die de voorbije weken onontkoombaar was?

Een complot zit er niet achter. Het is het zoveelste Flat Earth News-voorbeeldje waarbij onderzoeken van PR-bureaus klakkeloos worden overgenomen, hoewel ze methodologisch onder het nulpunt scoren. We hebben ook bij ons nood aan een clubje Factcheckers, denk ik dan.

Het zieltogende is dat alleen de nucleaire lobby nog met kernenergie bezig is. Nieuwe spelers die zich met het energieprobleem bezig houden – zoals Google – marginaliseren kernenergie in hun plannnen. Google heeft zich als doelstelling gesteld om alternatieve energie goedkoper te maken dan energie uit kolencentrales. Ze hebben er namelijk alle belang bij, gezien de energiefactuur van hun datacenters. En als ze daarvoor moeten rekenen op kernenergie – een technologie die in vijftig jaar geen van haar fundamentele problemen oploste – kunnen ze beter driemaal daags de rozenkrans bidden.

Vik

Vik

In het zuidelijkste puntje van IJsland ligt een metropool zoals er in verre omstreken geen te bespeuren valt: Vik. Het werd ons aangekondigd als een van de voornaamste steden op onze weg naar het oosten, en na kilometers van landschappelijke leegte doorboord te hebben, maakt het die belofte helemaal waar.

Wel 300 inwoners telt het voormalige visserscentrum en de voornaamste bezienswaardigheid die langs alle wegen staat bewegwijzerd, is de “German Memorial Stone”. Een monument ter nagedachtenis van de vele vissers die de wal nooit meer bereikte. Meer achtergrond over Vik en de obligatoire trollenmythe, leest men hier.

Vik - German memorial stone

Het moet gezegd dat het er allemaal een beetje rommelig bij lag. En dat geldt ook voor de jonge bevolking, waarvan wij een element gedwarst in de sneeuw aantroffen, de blik ten hemel gericht, vergeefs zoekend naar zingeving.

Vik - Doelloze jeugd

Een café hebben we er niet gevonden, wel een Kaupthing bank. We hebben nog even overwogen om ze te kopen, maar zijn uiteindelijk voor de Choco Prince-koeken gegaan. Kiezen is altijd een beetje verliezen.

Vik

Lees verder Vik

Als de bladeren vallen

Theater Teja - Als de bladeren vallen

Wat ik tot nog toe voor het grote publiek heb kunnen verzwijgen, is mijn aanstaande figuratie in een theaterproductie  in onze eigenste druivengouw, met de titel “Als de bladeren vallen”.

Mijn rol is – ondanks de niet onaardige tekstinterventies die eraan toegewezen zijn – in de feiten volstrekt overbodig voor de verhaalontwikkeling, maar daarom niet minder plezant om te doen. Om een tip van de sluier op te lichten: ik ben een man in de late herfst van het leven die strijdt om zijn relevantie in het huishouden door het vertellen van straffe verhalen. Voor de bijzittende echtgenote laveert mijn personage daarmee  permanent  op de  dunne lijn tussen “schattig” en ronduit irritant. Kwatongen spreken van type casting.

Alleen al daarvoor zou u dus een dagreis moeten overwegen. Mocht dat niet genoeg zijn, dan is er nog een andere reden: het decor is een leegstaand rusthuis waar de geur van oudersdoms-mankementen een joint venture is aangegaan met het opkrullende linoleum.

Moest ik van u zijn, ik had mijn kaarten al gereserveerd en mij als aanwezig gemarkeerd op de voorziene Facebookpagina.

Skógafoss

Skógafoss

Doe ons nog eens een watervalleke, hoor ik u denken.

Vooruit dan maar. In dat geval kan de  Skógafoss u zonder twijfel bekoren. 60 meter hoog, schoon van ver en dichtbij en uitgerust met regenboogfunctie.

Wie zich bovendien de moeite getroost om de trappen naar boven te nemen, wordt getrakteerd op een uitzicht waarvan ik op mijn oude dag zal kunnen vertellen: “amai mijne kroepoek, dat was nog al eens een horizon.”

Skógafoss

Lees verder Skógafoss