Antimannelijk seksisme

Ik stap deze morgen dus af aan mijn gebruikelijke halte, het Fochplein te Leuven. Ik baan mij een weg richting mijn werkplek in de Blijde Inkomststraat om aldaar de dagelijkse vreugdevolle arbeid aan te vatten. Tijdens die korte tocht werd ik echter op denigrerende wijze bejegend omwille van mijn geslacht.

Aangekomen op het Ladeuzeplein, stel ik vast dat de wekelijkse markt daar plaatsgreep. Dat betekent ware doodsangsten doorstaan terwijl men panisch de trolleys (of hoe noem je die moordkarren die oudere vrouwtjes achter zich aanzwengelen als ware ze een ontsporende locomotief?) ontwijkt.

Word ik daar aangesproken door een dame van middelbare leeftijd met een opzichtig opschrift op haar t-shirt. Dat ze mij een paasei wil aanbieden omdat vrouwen nog altijd minder verdienen dan mannen. “Hafijn”, denk ik bij mijn empathische, evenwel slaapdronken zelf.

Tot ze er fijntjes aan toe voegt dat ze systematisch een klein paasei geven aan mannen en een groot aan de vrouwen. Daar brak mijn klomp toch wel een klein beetje…Dat is je reinste antimannelijk seksisme!

Ongehoord is zoiets, de ene discriminatie wegwerken met de andere. Zo werkt dat niet. Het is niet omdat Yves Leterme en Johan Vandelanotte van West-Vlaanderen komen, dat ze nu ook premier moeten worden.

Ik voel mij dus danig in mijn niet onaardige, edoch nog steeds spreekwoordelijke kruis getast. Ik ga met deze zaak naar mijn syndicaat, het centrum voor gelijke kansen ?n het hof voor de rechten van de mens.

Maar eerst ga ik mijn eigen paasei oppeuzelen plus die drie grotere exemplaren die ik toegeworpen kreeg van vrouwelijke medemensen die hun chocoladen kleinood voornamelijk als een vergiftigd caloriegeschenk zagen.