Geshopt

Reuters heeft een fotograaf ontslagen. Niet dat hij slechte foto’s nam, wel omdat hij er gebrekkige bewerkingen van maakte en iets te graag naar de clone-tool van Photoshop greep. Vervalsing heet zoiets dan.

Beirut photoshop

Toegegeven, het is nog net iets minder knullig gedaan dan bij Het Laatste Nieuws, maar evenzeer stelt zich hier de waaromvraag. Wat wilde de man in godsnaam bereiken? Anti-Isra?lische propaganda, wordt gezegd. Maar ziet de bewerkte foto er zoveel erger uit dan de originele? Juist, die rook ziet er wat zwarter uit en er staat een kapot gebouw meer op. Maar geen enkel gebouw in het ganse landschap ziet er zo fris en onaangetast uit… Wie moet er nog van overtuigd worden dat de boel daar platgebombardeerd is en een smak EU-geld daarmee een weinig duurzame investering is gebleken? De Isra?lische luchtmacht kan maar beter een goede familiale verzekering hebben, spreekt de goede huisvader in mij bij het aanschouwen van zoveel betongruis.

Het fijne aan deze poging tot creatief bezig zijn van de (ex-)reutersfotograaf is dat de discussie tussen Isra?lliefhebbers en -haters weer een nieuw onderwerp heeft. En zoals dat meestal het geval is bij dit conflict, is de zin voor nuance onder de deelnemers even ver te zoeken als fijngevoeligheid in een slachthuis.

Beirut no photoshop

Beide partijen verwijten de media partijdigheid, ook dat is een constante. Voor de Hezbollah-supporters is het een bende gedesinformeerden die zich kritiekloos laten inschakelen door de Zionistische lobby, voor Isra?lfans zijn de (Europese) media ronduit antisemitisch.

Over de kern van het conflict ga ik mij niet uitlaten. Wie kan immers nog zeggen over wat het hier precies gaat. Een koppel door Hezbollah ontvoerde Isra?lische soldaten? Ik wijd liever even uit over de methodes van beide partijen. Die deugen namelijk niet. Mijn bezwaren zijn niet zozeer ethisch – die tellen toch niet in tijden van oorlog – dan wel praktisch.

Ik stoor mij immers mateloos aan de volslagen ineffici?ntie waarmee de partijen te werk gaan. Te beginnen met Isra?l. Ze willen Hezbollah uitroeien. Dat is een afgelijnde doelstelling. Maar inmiddels hebben ze met hun “precisiebombardementen” volgens de laatste telling al een 1000-tal mensen richting eeuwige jachtvelden gestuurd, waaronder nog geen 100 Hezbollah-strijders. Collateral damage zou een neveneffect moeten zijn van bombardementen, maar in dit geval maakt het (zeer optimistisch geschat) 90% van de schade uit. Zelfs een generaal die geen barst geeft om een stel jankende moeders die hun koters verloren hebben, stelt zich dan normaliter vragen naar de effici?ntie van zijn methode.

Hetzelfde gaat op voor Hezbollah. Ook zij hebben een duidelijke doelstelling: de vernietiging van de staat Isra?l. Ambitieuze rakkers, dat mag gezegd, maar aan het tempo dat ze nu bezig zijn, lijkt dat nog even te kunnen duren. Die mannen mogen dan nog zo fier zijn dat ze raketten hebben, ze hebben en ermee kunnen schieten zijn duidelijk twee verschillende dingen. Per 100 afgevuurde raketten treft een marginaal aantal effectief doel. Die missers slagen er misschien wel in om angst te cre?ren, maar voor die doeleinden zijn er goedkopere vuurwerkalternatieven op de markt.

Misschien kunnen ze beter gewoon stoppen. Als het aan talent ontbreekt, is dat doorgaans de minst pijnlijke uitweg.

2 gedachten over “Geshopt”

  1. De laatste drie paragrafen zijn hilarisch. Spijtig genoeg ook volledig waar. Nu je conclusie nog wat weider verspreid krijgen. 😉

Geef een reactie

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.