De beuzelarijen van Debels (6)

Een leugentje om Debelswil

Thierry Debels heeft afgelopen weekend twee memorabele tv-optredens gedaan over zijn woordelijke mijlpaal in de boekengeschiedenis, Hoe goed is het goede doel: eentje op tv-limburg en eentje op in De Zevende Dag. Er was dan wel telkens weerwoord voorzien om de groteske claims wat af te remmen, dat bedierf de pret geenszins.

Tijdens zijn tussenkomsten benadrukte Thierry vooral dat hij een groot wetenschapper is. Daar heeft hij zeker straffe argumenten voor: “ik ben een man van de ratio”, “ik heb boeken geschreven waar meer voetnoten in staan dan tekst” of “ik ben een feitenman, ik sta op met cijfers en ga ermee slapen.” Waterdicht, geen speld tussen te krijgen.

Tussen ons gezegd en gezwegen: Thierry Debels is eigenlijk gewoon – ochottekes – een licentiaat in de Toegepaste Economische Wetenschappen, zoals ze elk jaar met drommen afstuderen, en hij was – ochottekes – docent aan een hogeschool.

Thierry was verder toch in bijzonder goede doen. Op de vraag om even verdere toelichting te geven bij de titel van zijn boek (dat van die 100 euro waar er maar 1 van terecht zou komen in het zuiden), was zijn antwoord formeel: “Ik heb daar geen zin in. Daar gaat het niet over.” Een boek dat niet over de titel gaat… Op zijn minst innovatief te noemen.

Thierry had ook oud papier meegenomen. Heel veel oud papier. Daar zwoegde en worstelde hij twee uitzendingen lang mee. Het staat immers allemaal zwart op wit bij de feitenman. Al naargelang hij meer in het ongelijk werd gesteld, begon Thierry driftiger te jongleren met de door post-its samengehouden papierberg. Ja, Thierry had een “vernietigend rapport” over Vredeseilanden mee, opgemaakt door DGOS. En hij citeerde. Wel drie onvolledige passages!

Nu heb ik dat rapport eens opgesnord, Thierry, zodat we weten waarover het gaat. Het document stamt van 2004, er staat op “integraal aanvaard” en het beoordelingspercentage geeft een wel erg vlotte onderscheiding aan” zo vernietigend is het. Staan daar dan geen kritische zaken in? Natuurlijk wel, het zou maar triest zijn moest dat bij een kritische beoordeling niet het geval zijn.

Maar Thierry ging verder. “Het is voor de eerste keer dat iemand interne documenten van een ngo heeft kunnen inkijken”, triomfeerde hij. Nu, zeg het niet te luid, beste lezer, maar eigenlijk zijn er ook al échte journalisten komen snuisteren in die fameuze “interne documenten”, en dat op simpele aanvraag. Maar ik geef toe, Thierry, in één ding ben je wel uniek: dat iemand er zulke kromme interpretaties van weet te maken, is zonder meer du jamais vu.

Thierry presteerde het ook nog om het allang gepubliceerde loon van de Vredeseilandendirecteur te betwisten. Ook hier was zijn argumentatie sluitend: “ik heb een specialist geconsulteerd”. Bankafschriften en loonbrieven objectief? Niet voor Thierry, die verlaat zich liever op een imaginaire specialist.

Wie dacht dat daarmee de kous af was, zit er stevig naast. Thierry had op TV-Limburg immers nog een leugentje ter zijner bestwil in petto:

Het boek is nagelezen van a tot z door een minister van staat – hij woont in Limburg, dus zo anoniem kan hij niet zijn – die de toestemming heeft gegeven om dit boek naar buiten te brengen.

Voor trage verstaanders: het gaat hier om Steve Stevaert. Even controleren bij de man zelf. Diens antwoord? Boek nooit gezien of gelezen. Het zou hoogstens om een gesprek van enkele minuten kunnen gaan. Tja, Thierry, je moet maar durven.

Ook over de ondertitel is er een leugentje in het spel. U herinnert zich nog dat Thierry die afdeed als een bedenksel van zijn uitgever. Wat blijkt nu? De advocaten van die uitgever stuurden al een fax waarin ze stellen dat de titel wel degelijk bedacht is door de auteur zelf.

En dat allemaal voor iemand die in zijn boek de aanbeveling “wees eerlijk” meegeeft aan ngo’s.

Lucht, leegte en leugens… Tot zover de reputatie van de grote wetenschapper.

De beuzelarijen van Debels (5)

Debels gaat al wat minder hels

Weerom excuses voor de woordspeling, maar het weze duidelijk dat ik in deze niet begonnen ben.

Thierry Debels bazelt in de maandagkranten verder over zijn schandaal en brengt nieuwe, onthutsende zaken in het spel.

Waarom hij de ngo niet zelf heeft gecontacteerd? “Ik heb dat wel gedaan, alleen niet de officiële woordvoerders. Ik heb niet enkel die ex-medewerkers gesproken, maar ook mensen die er nog werken.” (GVA, HBLV)

Dat is nieuw, Thierry, en het wordt misschien toch tijd dat je het eens uitmaakt voor jezelf: is je boek nu op twee bronnen gebaseerd of zijn er nog anderen in het spel? Gisteren en eergisteren waren het er nog twee. Nu sprak je plots nog met mensen “die er nog werken”. Tjonge, tjonge, Thierry, daar geef je me wel even de piepers! Dat betekent dat we met een mol zitten in de organisatie! Laat je iets weten als je bronnenbestand achteraf plots nog bijgroeit? Of leg je hier al de basis voor een spannende sequel?

“Kijk, het is niet de bedoeling om met mijn boek de geldinzameling van de ngo’s te schaden. Het is mij te doen om de polemiek aan te zwengelen. De vraag is of men de waarheid wil kennen of niet.” (GVA, HBLV)

Thierry, jij ouwe goeierd! De polemiek aanzwengelen… natuurlijk! Als het daar om te doen is, dan mag men met grote stelligheid verkeerde cijfers uitbraken. Dan mag men een organisatie een maffia noemen, ze van fraude beschuldigen en moet men zijn bronnen niet verifiëren. Als het maar ter algehele bevordering van de polemiek is.

De vraag is hier niet of men de waarheid wil kennen of niet, Thierry, want die was in jouw geval slechts een telefoontje verwijderd. De vraag was hier of die waarheid wel boeken en gazetten zou doen verkopen.

Ook de uitgever komt nog in het spel terecht. Je weet wel, de creatieve ziel die de ondertitel bedacht waarin een organisatie genoemd werd die verder niet in het boek voorkomt. Oeps!

Op de vraag waarom hij het boek wel uitgeeft, terwijl een andere uitgeverij een paar weken daarvoor bedankte voor de eer, antwoordt Kristof Lamberigts: ‘We zijn niet over één nacht ijs gegaan. We zijn er uiteindelijk om twee redenen voor gegaan. De auteur heeft als economisch wetenschapper toch enig aanzien. Zijn boeken met beleggingsadvies zijn overal positief onthaald. (HNB)

Cho, ik geloof graag dat je niet over één nacht ijs bent gegaan, Kristof. Als je al Nobelprijswaardige werken als de biografie van Jean-Marie Pfaff in je assortiment hebt, denk je wel twee keer na over een lichtvoetigheid meer of minder in je portefeuille.

Maar niet geaarzeld, als je de hoge titel van “docent”, “lector”, “adviseur” of “medewerker” voor je naam hebt staan, kun je bij Borgerhoff-Lamberigts terecht met je opstellen. Al moet het hen toch ook al opgevallen zijn dat een wetenschapper zich achteraan in zijn boek doorgaans op meer dan twee dubieuze bronnen en een paar krantenknipsels baseert.

Vervolgens hebben wij het manuscript aan twee onafhankelijke bronnen voorgelegd: een medewerker van een belangrijke ngo en een minister van Staat die wij niet bij naam willen noemen. Beide bronnen hebben ons gezegd dat sommige cijfers misschien overdreven kunnen zijn, maar dat de algemene teneur van het boek juist is en dat de problematiek correct is aangekaart. (HNB)

Welke problematiek wordt er nu eigenlijk precies aangekaart in het boek? Want enkele hoofdstukken na dat van Vredeseilanden gaat het al over “Liefdadigheid en terrorisme” en het valt maar te hopen dat Vredeseilanden of 11.11.11 daar niks mee te maken hebben. Maar je weet maar nooit dat er ergens een (ex-)medewerker opstaat die de gewapende Jihad predikt. En dan kunnen we nog een bibliotheek volkrabbelen met ontboezemingen van onder de bommengordel.

Wat die minister van staat betreft (die naar goede traditie ook anoniem moet blijven), waag ik toch een gokje op Willy Claes. Die citeert Thierry namelijk wel bij naam (een hele verademing, want die anonieme opeenstapelingen, dat leest na verloop van tijd lastig). Claes zal zijn stuk (uit een lezing) over dat terrorisme misschien nagelezen hebben en er zijn zegen over gegeven hebben. Ik kan er natuurlijk naast zitten, maar een verkeerde veronderstelling meer of minder, maakt volgens de Debelsiaanse werkwijze toch niet uit. Dus doen we maar.

‘Wij kunnen nu echter geen rekening houden met de mogelijkheid dat het boek ooit verboden zou worden. Wij hebben overigens nog niemand van Vredeseilanden aan de lijn gehad met klachten.’

Lieve Kristof, ergens besef je denk ik zelf wel dat dit de omgekeerde wereld is.

Bon, hopelijk is dit het laatste wat ik erover moet schrijven. Dan kan ik nu verder zilverpapier gaan inzamelen voor de zwartjes in de derde wereld. Want daar komt economische groei van. Een gewisse ex-lector economie, annex onderzoeksjournalist zal u dat bevestigen!

De beuzelarijen van Debels (4)

Nog eens het stukje gehoord van Debels op zaterdagmorgen op radio1. Op de vraag dat er maar 15 euro naar het zuiden zou gaan, klinkt het nu opeens “dat hij gehoord heeft (van Vredeseilanden) dat het om 45 euro zou gaan”.

Van waar haal je dat, Thierry? Op dat moment had Vredeseilanden eigenlijk nog niks gezegd. Of heb jij weer een supergeheime bron waar ik niks van afweet?

Maar geen erg hoor. Als je dat oorspronkelijke bedrag van 15 euro uit je boek elke 24u gaat verdrievoudigen, gaan we binnenkort op zoek moeten gaan naar een ander metrisch stelsel om dat bij te kunnen houden.

De beuzelarijen van Debels (3)

Op het radionieuws van 17u na de reactie van Vredeseilanden zegt Debels nu dat zijn “harde kritiek op de ngo-wereld inderdaad alleen gebaseerd was op informatie over Vredeseilanden, afkomstig van twee ontslagen werknemers”. En zoals jullie allemaal weten, zijn dat de betrouwbaarste bronnen!

Daarvoor heeft hij dan naar eigen zeggen “een jaar met mensen uit de ngo-sector gepraat”. Een giller… Eens temeer: puik journalistiek speurwerk, Thierry!