Categorie: Fotografie

Een conceptfoto voor het onvolprezen Leuvense studentenblad Veto voor bij een artikel over de avant-premi?re van We Feed The World. Daar bent u allen op uitgenodigd, komende donderdag.

En ja, dat is mijn bakkens op die foto! Alleen spijtig dat mijn omvangrijke onderlip een millimeter over de wereldbol hangt, wat het effect een beetje teniet doet. Maar u heeft geen idee welke oncomfortabele posities ik heb moeten aannemen om deze foto te realiseren met mezelf en een statief als bevallige assistente.

Het is van dat: een bijhoorlijke vlek op de beeldsensor van mijn Canon 350d laat zich niet onopgemerkt. Die dingen gebeuren met spiegelreflexcamera’s, maar we zien het natuurlijk liever niet gebeuren. Het verbaast me ook dat ik zo snel prijs heb, omdat ik maar twee lenzen heb en bijgevolg minimaal van lens wissel.

Op zoek naar oplossingen, biedt de winkel van Nederlandse origine Foto Konijnenberg enkele opties aan. Ten eerste bieden ze het Green Clean systeem aan. Dat werkt met een soort ministofzuiger en – in tweede instantie – met speciale doekjes om de sensor proper te “wipen”. Ervaringen op Internet lopen uiteen van razend enthousiast tot “dikken bocht”. De prijs valt alleszins goed mee.

De tweede methode gebruikt speciale eclipsevloeistof in combinatie met sensor swabs. Blijkbaar gebruiken de meesten dit, en als het zo eenvoudig is als hier te zien is, dan zie ik het nog wel zitten. Goedkoop is het wel niet: 50 euro voor een paar doekjes en dan nog 10 euro voor de vloeistof.

Dan is er ook nog een “Visible Dust“-methode. Wat ik er van snap is dat een statisch geladen borsteltje de hoofdrol zou spelen en de stofdeeltjes dankzij de wetten van de elektrostatica zou aantrekken. Het ziet er alleszins bijzonder jolig uit.

Iemand ervaring met deze of andere methodes?

(Excuses voor de titel die vervaarlijk neigt naar het genre van de flauwe woordspeling.)

Het zal u misschien al opgevallen zijn dat ik op fotografisch vlak de laatste weken/maanden bijzonder lage toppen scheer. Het komt er gewoon niet van en er dienen zich geen gelegenheden aan, of ik zie ze toch niet. Gelukkig duikt er in de werkcontext wel zo af en toe nog eens iets op.

De clou: twee Beniners kwamen in het kader van een samenwerking tussen Vredeseilanden en Colruyt stage lopen bij Colruyt. Aan het eind van de rit is het de bedoeling dat er Beninse rijst uit van programma in Collines op de schappen van Colruyt ligt. Meer over deze bijzondere samenwerking, kan de meerwaardezoeker hier lezen.

Op de foto dus de twee bijzonder enthousiaste Beniners Hector en Chiaratou met de gerant van de winkel aan de Sint-Maartensstraat (Leuven) in hun midden.

Ik dacht het niet. Eerder toevallig merkte ik dat enkele foto’s die ik voor Veto 2 had getrokken, nog niet publiek gemaakt waren. Dat druist in tegen de roep om transparantie van het grote publiek. Bij deze wordt dat rechtgezet.

Het onderwerp hier is een anderstalige mijnheer – Stephen Wilks – die op het briljante idee was gekomen om de dieren uit Animal Farm in stof na te maken, om daar vervolgens in processie mee door de Leuvense straten te struinen. Ongemeen high brow, lijkt mij. Hier een interview met de goede man.