Kuta

Kuta Beach

Zal ik eens verder gaan met het geven van een chronologisch overzicht van wat ik zo tegengekomen ben in Indonesië? Welaan dan.

Op dag twee trok ik na de overdagse bezigheden richting Kuta beach, het toeristische hart van Bali. In de omliggende straten is het een permanent aanschuiven van wagens gestouwd met tamme toeristen die allemaal zo dicht mogelijk bij het strand willen parkeren of afstappen. Door zichzelf aangestelde verkeersleiders dirigeren met verwarrende armbewegingen en overstemd gefluit de auto’s in en uit de parkeerplaatsen in ruil voor wat roepia’s.

Veel volk dus, al klagen de locals wel steen en been omdat het toerisme zich sinds de aanslagen in 2002 en 2005 slechts schuifelend herstelt. In de straten is er niet veel meer te merken van de ontploffingen. Enkel een naar mijn oordeel afzichtelijk monument herinnert aan de gebeurtenissen.

Bali bombing monument

Het strand van Kuta is ook niet bepaald mijn favoriete plek. Nogal beperkt in oppervlakte en veel afval. Naar ik mij heb laten vertellen komt het vuilnis in grote drommen aangespoeld van verderop gelegen eilanden. Enkele keren per dag wordt het dan op hoopjes bij elkaar geschept, wachtend op een definitiever bestemming.

Kuta Beach

In de tien minuten dat ik met mijn voeten in het zand stond, kwam het zelfs tot een treffen met een passerende strandverkoper. Geen geleur met schepjes en emmertjes voor deze jongen, hij brengt bogen en plaaspijpen aan de man. Voor geen geld wilde hij mij zijn koopwaar verpatsen. Zelfverzekerd begon hij het tuig te demonstreren om elke twijfel uit de weg te ruimen.

Kuta Beach

Noem mij een dwaas, maar ik besloot toch om de boog af te houden (ha!). Als excuus gaf ik op dat ik met deze objecten weinig kans maak om toegelaten te worden op een vliegtuig. Maar de man verzekerde mij dat dit geen enkel probleem zou zijn. In een tijd waar men bij de controle moeilijk doet over een balpen, had ik toch zo mijn reservaties en zei dus maar dat ik next time zou terugkomen voor een grote aankoop. In ruil voor zijn geduld zou ik alvast een foto maken van zijn koopwaar om die in België te promoten. Zodus, als u geïnteresseerd bent, dan weet u waar terecht.

Kuta Beach

Zurück

Inmiddels is uw globetrotter terug in het vaderland aangekomen. Ik kan enkel bijzonder tevreden terugkijken op wat ik gezien, gehoord en gevoeld heb. Maar sta me toe de gebeurtenissen dag per dag toe te lichten als mijn toestand van uitgeput naar gewoon vermoeid is overgegaan.

Op de werkplank liggen momenteel een 800-tal foto’s te wachten op verwerking, maar nu even dus niet. Om niet compleet als bloemzak over te komen, deel ik enkele beelden met u van Singepore Airport. Voor mijn vlucht naar Amsterdam moest ik daar vier uur doorbrengen, maar heb ik mij verveeld? No sir!

Singapore Airport

Singepore Airport, lieve lezers, dat is nu eens werkelijk een fafoule-luchthaven. Gewone stenen kennen ze daar niet, enkel marmer. En die marmeren muren behangen ze dan nog met ontelbare flatscreens. Deuren, kranen, wc’s,… alles gaat volautomatisch open en toe. Tussen de uitgestrekte vlakten van vast tapijt, ontspruit her en der een watervalletje of fontein, al dan niet aangevuld met een school tropische vissen. Dan zwijg ik nog over de zeteltjes met voetmassage en de gratis internet toegang en en en…

Ook voor gepensioneerden die een centje bij willen verdienen, biedt de luchthaven een gamma aan kansen. Getuige dit driegewielde heerschap.

Singapore Airport

Der Jan

Jan Decleir

Komend weekend is Vredeseilandenweekend. Dan gaat u natuurlijk een nieuwe vracht balpennen, sleutelhangers en mannekes inslaan, of onfatsoenlijke bedragen overschrijven om containers fiscale attesten op te strijken. U moet het mij niet uitleggen.

Om een en ander in de picture te zetten was er van vandaag een ware “media-actie” gepland. Vorig jaar was dat een koe in de Wetstraat, dit jaar was het Jan Decleir voor het Berlaymontgebouw. “Opa’s tegen EPA’s” was de actie gedoopt, om er nog eens een knoert van een woordspeling tegenaan te kletsen.

Voor de inhoud rond die campagne, kunt u hier terecht. Op deze plaats beperk ik mij tot enkele foto’s die ik vandaag nam van een der grootste acteurs op de aardbol. Ik wik mijn woorden. Want die man is vleesgeworden expressie. Bij Radio1 valt er een stukje te beluisteren. Als hij ooit een podcast maakt van de Carrefour-folder, ik abonneer mij.

Jan Decleir

Jan Decleir

De gunst van Keizer Karel

Keizer Karel Trek

Ach Tombeek, gij schoon gehucht.

In de geschiedenis van de mensheid heeft daar naar verluidt één keer iets belangwekkendst plaatsgegrepen. In 1531 zou Keizer Karel daar namelijk met zijn stootkar zijn vast komen te zitten. Een schare voorbij strompelende dronkenmannen heeft de onfortuinlijke keizer daarop weer vlot getrokken, zich niet bewust van het politiek gewicht dat zich in caravan bevond.

De Keizer was dermate verrukt over zoveel hulpvaardigheid dat hij een fiscale gunstmaatregel afkondigde ter profijt van deze negorij. Het was waarschijnlijk dat of geld uittrekken voor een fatsoenlijke weg. Vermits het voor de Keizer blijkbaar een uitgemaakte zaak was dat hij daar geen tweede keer meer zou passeren, was de keuze snel gemaakt.

Dat dus allemaal volgens de legende. En die hebben wij niet in twijfel te trekken. Feit is dat de Tombekenaren nog altijd teren op deze vermeende weldaad van hun vergane dorpsgenoten. Elk jaar keert de gemeente de aanwezige dorpelingen immers de volle 4 euro uit. Cash. Om geostrategische redenen gebeurt dat in een nabijgelegen herberg, waar de koopkracht terstond wordt omgezet in liters gerstenat.

Keizer Karel Trek