Vandaag is de vierde dag dat onze kat niet meer is thuisgekomen. Dood, daar ga ik vanuit. Opeens verdwenen, net zoals onze vorige kat, samen met minstens zes andere katten uit de buurt over de laatste jaren. Kwaad opzet lijkt waarschijnlijker dan mij lief is.
Ik maak daar geen drama van; het is maar een kat. Maar hoe triestig is het dat mensen van een buurt geen kat meer in huis kunnen nemen, zonder erop te kunnen vertrouwen dat anderen uit diezelfde buurt er blijkbaar genoegen in scheppen om beesten af te maken?
Dat er iemand met slechte bedoelingen achter zit, werd mij enkele jaren geleden duidelijk toen een kat aan kwam gestrompeld op drie poten. De vierde was volledig verbrijzeld door een klem en hing er wat aan te bengelen, terwijl het bot naar buiten stak. Wonderwel heeft dat beest het overleefd: bot er zelf uit getrokken en op drie poten verder. Maar korte tijd daarna was ook die kat “plots” verdwenen.
Enkele maanden geleden stonden er nog drie kinderen voor onze deur. Of we hun kat hadden gezien? Neen, helaas. Ik hoef u de teleurstelling op hun gezichten niet te beschrijven.
Een mondige burger schrijft na zoveel gevallen de geijkte drukkingsgroepen aan voor advies. Hallo Gaia?
Het vangen (tenzij het nodig is voor de kat) of vergiftigen van katten is bij wet verboden. De dader begaat hierdoor een inbreuk op art.1 van de dierenwelzijnswet: Niemand mag wetens handelingen plegen die niet door deze wet zijn voorzien en die tot doel hebben dat een dier nutteloos omkomt, of nutteloos een verminking, een letsel of pijn ondergaat.
Strafbepaling: Art. 35 Onverminderd de toepassing, in voorkomend geval, van strengere straffen bepaald bij het Strafwetboek, wordt gestraft met een gevangenisstraf van ??n maand tot drie maanden en met een geldboete van 26 fr. tot 1000 fr. of met ??n van die straffen alleen, hij die: paragraaf 1: wetens handelingen pleegt die niet door deze wet zijn voorzien en die tot doel hebben dat een dier nutteloos omkomt of nutteloos een verminking, een letsel of pijn ondergaat.
Op basis van deze wet en van art. 541 van het Strafwetboek kan u klacht indienen (tegen onbekenden of met vermoeden van identiteit) bij de politie. Meerdere klachten hebben vaak een groter effect, vraag dus anderen om ook klacht in te dienen. Verwittig desnoods ook de burgemeester.
Verwittig met foldertjes of zo, de hele buurt. Dit kan de dader intimideren en misschien voorkomen dat hij/zij doorgaat met katten te vangen.
Als u bij de politie weinig gehoor vindt, kan u zich ook burgerlijke partij stellen. Dan mo?t er een onderzoek ingesteld worden. Voor meer (en goedkoop) juridisch advies daarover kan u terecht bij een wetswinkel (zie www.dewetswinkel.be), bij een advocaat of bij juriste (gespecialiseerd in dierenzaken) .
Het is zeker ook aan te raden plaatselijke pers en politici in te schakelen.
Ik hoop dat u zo snel mogelijk en voor altijd een einde kunt maken aan deze praktijken en wens u daarbij heel veel succes en sterkte.
Ik hoop u hiermee van dienst geweest te zijn.
Ik ben geen tafelspringer, maar nu is het toch tijd voor actie. Rechtzaken zeggen mij niks, de buurt aanschrijven om klachten te bundelen, zie ik nog wel zitten. Iemand die geen enkele empathie heeft met beesten, heeft dat ook niet met mensen. Hopelijk kan dat intollerante gebroed opgespoord worden.
Ik kan er natuurlijk ook volledig naast zitten. Misschien zit die kat morgen weer voor de deur. Een mooie gedachte, maar ook niet meer dan dat.
