Categorie: Geveinsd gepeins

Vanmiddag gehoord op de RTBF tijdens Mise au point:

“La victoire du CD&V,? ce n’est pas pour over naar huis te schrijven” (Herman De Croo, Open VLD)

Het daagt mij dat de oprukkende vernederlandisering een ware bedreiging vormt voor de Franstalige gemeenschap in dit land. Nu de impasse uitdeint, ben ik echter met dit unieke gegeven in conclaaf gegaan. Een nieuw voorstel ter unitarisering van onze staat, is het resultaat. Vrienden, wij hebben (naast een externe vijand) ook een eengemaakte taal nodig.

In een eerste kladversie van dit linguistieke hoogstandje zou de taalgebruiker zijn lidwoord naar eigen goeddunken mogen kiezen. De, een, het, la, le, un of une… ge doet maar. De adjectieven, die zou ik Frans houden, de bijwoorden dan weer Nederlands. Wat de voorzetsels betreft ben ik er nog niet uit, maar voor de substantieven opteer ik voor een beproefde 60-40-verdeling.

En als het op werkwoorden aankomt, lijkt het mij logisch dat deze uit het Nederlands komen. We kennen allemaal de Waalse werkloosheidscijfers! Ha! Ha! Ha!

Verschoning wat dat laatste betreft. De Geert Hoste in mij nam het even over. Maar begin alvast te oefenen met het voorgaande.

Dagen zijn er voorbij gegaan en nog steeds geen telefoontje van het paleis om mij aan mijn formatieopdracht te laten beginnen. Nochtans weet ik als geen ander hoe dit verdeelde land zijn eenheid kan herwinnen. Vrienden, wij hebben een goede externe vijand nodig. Eentje waarvan de inherente slechtheid geen verdere uitleg behoeft.

Moeten wij dan Nederland of Duitsland anexeren? Ik denk het niet. Interstatelijke oorlogsvoering is zoooo passé en slecht bier maken is helaas nog altijd geen schending van de Geneefse Conventie. Neen, wij hebben een dreiging from outher space nodig! Een meteoriet die plat op ons land gaat inslaan met nucelaire impact of een vijandige planeet die ons gaat aanvallen met ultrasone, hypnotiserende Franz Bauer-geluiden.

Ik ben er nog niet helemaal uit hoe en wat, maar er moet zeker niet teveel van kloppen. Als de mensen het maar geloven. En een dreiging staat tenslotte nooit vast, maar een verantwoordelijk bestuurder kan zijn onderdanen toch niet ongewaarschuwd laten bij dreiging?

Eens wij ons verenigd hebben tegen dit kwaad, zal dit land weer bloeien, in eendracht niet te breken.

In het Veto-kerstinterview vorig jaar, zei zijne burgemeesterlijkheid van Leuven – L. Tobback – het volgende:

Als we zondag verkiezingen houden, kunnen we er vanuit gaan dat CD&V goed zal scoren. Leterme zou in aanmerking komen om eerste minister te worden, maar hoe gaat hij dat doen? Je zou verwachten dat er ergens iemand achter de schermen zit die contacten heeft in Walloni? om morgen te kunnen praten. Dat is duidelijk niet het geval. Wat gebeurt er dan? Ofwel burgeroorlog, ofwel niets. Het meest waarschijnlijke is niets.

Visionaire woorden, zonder meer. Doch het lijkt mij niet uit de lucht gegrepen om niettemin voorbereid te zijn op een burgeroorlog. Ten dienste van de volksgemeenschap ben ik daarom vorige week op een spionageopdracht vertrokken in het Waalsche land.

Ik was gestationeerd in het pietluttige Wibrin, alwaar ik gekameleoniseerd leefde in een straat die haar Waalsche naam niet gestolen heeft:

Mijn eerste observaties wakkerden enkel mijn gegrond wantrouwen aan. Jongens toch, wat ik daar gezien heb… Tanks! Die zijn daar duidelijk op iets aan ’t broeden.

Daarenboven experimenteren ze daar ook met revolutionaire vormen van windenergie…

En alsof dat allemaal nog niet genoeg is, hebben ze ook een afgeleide van de Drieklovendam opgetrokken.

Als ze de stop daarvan uittrekken, staan wij onder water! Neen, ik heb er geen goed oog in. Seit bereit! Immer bereit!

(Voor meer foto’s van mijn opdracht, hier een overzicht en hier een slideshow)

Lap zeg. Dan knijpt een mens er een weekje tussen uit, komt hij terug en… het land verkeert al in crisis. Kan ik mijn rug dan nooit keren? Ik had nog tegen Yves gezegd dat hij gerust onze stulp mocht bezigen als geheime vergaderlocatie. Zolang ze de afwas doen, geen probleem.

Enfin, nu we terug zijn, werkt de jasperwiet-taskforce op koninklijke ordonantie constructief mee aan nieuwe, even constructieve oplossingen om de impasse te overwinnen.

Een eerste compromis lijkt mogelijk rond de regionalisering van de uitreiking der nummerplaten. Als we nu eens alleen de eerste twee letters regionaliseren en de rest netjes federaal houden?

Hoe het in de ardennen was, vraagt u zich wellicht ook af? Goed. Heel goed zelfs. Alleen een beetje veel muggen en Nederlanders.