Tot mijn groot ongenoegen heb ik vastgesteld dat we hier offlijn geweest zijn deze middag. Miljoenen pageviews en dito advertentiedollars mislopen. Ik zet daar mijn raadsman op.
Inmiddels presenteer ik u de foto’s van Gorki vorige week op Hee Tervuren. Onder de aanwezigen leefde de consensus dat Luc de Vos er verrassend geschoren, gewassen en nuchter voorkwam. We zijn dan ook nog vroeg in het festivalseizoen.
Een fotootje, omdat er geen dolle avonturen te melden zijn. Afgezien dan van het vrouwmens met de verstikkende lijfgeur dat zich op de terugrit naast mij liet neerploffen. Na dat ondergaan te hebben, vind ik een combinatie van rottend vlees en kattenpis nog enig aroma hebben.
Kinderen, wat ik nu ga vertellen is heel belangrijk. Je mag al eens een pintje drinken. Ja, zelfs een tweede pintje en waarom daarna niet nog een derde pintje. Punt is dat je moet oppassen wanneer je een licht gevoel begint te krijgen in je hoofd. Dat is immers de grens waar je “zattekens” begint te worden, zoals de volksmond ons dat meegeeft.
Wie daarna nog blijft doorgieten, dreigt in andere vaarwateren terecht te komen. Er zijn verschillende uitkomsten mogelijk. Oftewel wordt de persoon in kwestie slaperig. Oftewel begint hij of zij met alles te lachen, zelfs als je vertelt dat je bloedkanker hebt. Oftewel vervalt men in een agressieve stemming. Oftewel begint men op grensverleggende wijze de plezante uit te hangen, terwijl men meer dan eens fysiek schurkcontact tracht te maken met veel te jonge meisjes (gegeven dat zijne zatheid van mannelijke kunne is).
Laat dat laatste nu exact zijn wat er dit heerschap overkwam:
