Ik heb even getwijfeld over het publiceren van deze foto’s. De groep is in mijn peer group immers gecontesteerd. Die peer group beperkt zich voor de gelegenheid tot de eerder vermelde heer Horskaer, in wiens gezelschap ik mij mocht bevinden tijdens die bewuste dag van de Leegheidfeesten. Een dorpsfestival dat door de exorbitante aandacht die ik er aan schenk inmiddels mythische vormen gekregen heeft.
Neen, Janez Detd was niet het kopje thee van de heer Horskaer. Het mijne trouwens ook niet, maar ik weet mijn afkeer tot sociaal aanvaardbare uitingsvormen te reduceren. In een tirade voorafgaand aan het teenagerfestijn, beschreef hij een vage wensdroom in dewelke Janez Detd zou optreden op het hoofdpodium van Werchter, waarbij hij dan richting podium zou crowdsurfen om daar frontmans gitaar te onttrekken en in twee of meer parten te segmenteren. Dat alles onder luide toejuichtingen van de zinnenverliezende massa. Uiteraard. Ook Justine Henin kwam nog in het stuk voor, al is mij niet meer duidelijk hoe dat juist zat.
In alle geval besloot hij zijn spitante oratie met de woorden “zo zal het zijn, Jelle Goossens. ZO ZAL HET ZIJN”. Woorden van hoop dus. Groots.
Maar dat dus allemaal als context bij het in overweging nemen van onderstaande beelden:
