Fotografie – Pagina 13 – jasperwiet.be

Geysir

Geysir… Even kijken… Wat valt daar zoal over te vertellen?

Wel, men heeft dus een paar holen in het aardoppervlak waarin water staat te koken. En om de zoveel minuten – als de mechaniek meewil – komt daar een straal water/stoom uit rochelen aan een intensiteit en een hitte dat men er zijn pietje liever niet zou tussen hebben steken.

Voila.

Plezant om te zien, hoor. Maar het heeft weinig zin om daar nu een halve dag op te staan loeren.Veel meer dan de geysers is er in Geysir ook niet te zien, afgezien van het strategisch aangelegde hotel en het belendende restaurant.

Omdat de avond al vallende was, schoven wij ons voertuig naar een naburig Icelandair Hotel in Flurir.

Lees verder Geysir

Ãžingvellir

Na onze zinledige omzwerving via het Noorden, pivoteerden wij ons dartele vehikel weer op het juiste spoor voor onze eerste officiÃ«le tussenstop op de Golden Circle tour: Ãžingvellir. Een fotogeniek plekje met historische trekken, zo weet ook Wikipedia.

Ãžingvellir (spreek uit ongeveer thingwetlir) is voor de IJslanders een meer dan historisch belangrijke plaats. De nakomelingen van stichter van Reykjaviks IngÃ³lfur Arnarson stichtten in 930 het AlÃ¾ing bij Ãžingvellir. Dit was de plaats waar ’s zomers elk jaar de grote grondeigenaars, boeren, krijgslieden, handeldrijvers en anderen bijeen kwamen om onderlinge vetes te beslechten, om huwelijksverbonden aan te gaan, om zaken te doen, om recht te spreken, om nieuwe wetten uit te vaardigen, om nieuws uit de verre uithoeken van IJsland uit te wisselen, om weergeld voor moord en doodslag te betalen of te ontvangen en om mensen vogelvrij te verklaren of te executeren.

Maar vooraleer wij het natuurschoon introkken, brachten wij een bezoekje aan het enige verwarmde gebouw in de directe omgeving: een winkeltje waar men toeristische informatie kon opdoen bij een bakkie koffie en een bescheiden versnapering. Om de heimwee te verdrijven kochten we een pak (vervallen) Bastognes, made in Herentals. Zelfs dat schamele bedrag deed ons bij gebrek aan IJslandse kronen naar de VISA-kaart grijpen. Faut le faire.

Voor het overige strekt een wandeling doorheen dit stukje propere leegte tot aanbevelen. De landschappen, de rotsen, de schone waterval, de stilte,… Dat kom je niet tegen door thuis op de voorverwarmde wc-bril te roesten. Au contraire, dat vergt hogere inspanningen om door de kniehoge sneeuw te baggeren.

Volgens de geschriften is dit gebied ook de de scheidingslijn tussen het Noord-Amerikaanse en het Europese continent, met de vlakte zelf als scheiding. Hier drijft IJsland door tectonische bewegingen met een gemiddelde snelheid van 1 Ã 2 cm per jaar uit elkaar. Niet dat wij daar terplekke last van hadden, maar toch: waar gaat dat eindigen?

Wat de foto’s betreft, is de fullscreen-versie van de slideshow eigenlijk een must om iets van het indrukwekkende karakter te behouden.

Lees verder Ãžingvellir

Valse start

Dag drie.

We boarden onze gehuurde Toyota Yaris, nemen een bescheiden aanloopje om de aangevroren oprit van de garage uit te klimmen en hitten zodoende de road.

Edoch.

Luttele momenten later weerkaatsen reeds malcontente geluiden uit het krappe carrosseriewerk. Blijkt? Zelfs op het doodeenvoudige IJslandse wegennet (een lus rond het eiland) slagen wij erin verkeerd te rijden. Naar boven in plaats van naar beneden, daar komt het zo een beetje op neer.

Is dat erg? Welnee, ware het niet dat wij daarbij ook een tunnel aandeden die aan tolheffing onderhevig was. Dat zegt men natuurlijk ook pas wanneer de argeloze reiziger de tunnel uitrijdt. Wij betalen – op dat moment nog in de overtuiging dat we goed zitten – braaf onze 800 kronen tol en parkeren ons vervolgens teneinde de route naderbij te bestuderen.

Het scheelde dus niet veel of wij waren in Arkanes beland. Niks tegen die plek, maar het druisde absoluut in tegen onze summiere planning. Het vervolg was een inverse dÃ©jÃ vu: tol betalen, tunneltje in, tunneltje uit. Een grap van 1600 kronen, of iets van een 11 euro. Ach kom, geen geld voor zo’n avontuur. Algauw groeide de consensus dat het allemaal te wijten was aan de ondeugdelijk wegenkaart, die wij prompt bedankten voor bewezen diensten en vervingen door een gedetailleerdere soortgenoot.

Kwestie van aan deze nutteloze kilometers en 1600 ISK toch enigszins een zinperspectief te geven, heb ik een paar landschappelijke plaatjes vastgelegd van deze plek die ons tot diepere inzichten bracht. Het staat u vrij erop te bieden. De opbrengst gaat integraal naar het fonds voor teveel betaalde tolheffingen. Lees verder Valse start

Dik doen in de Perlan

Van dat ploeteren in het zilte water van de Blue Lagoon krijgt een mens honger. Het was vooral die primaire lust die ons dreef naar het plateau waar de Perlan boven Reykjavik uittoornt.Â Ik verlaat mij andermaal op Wikipedia voor een verhelderende toelichting:

Perlan (“De Parel”) is een cultureel centrum, iets ten noorden van de IJslandse hoofdstad Reykjavik. Daarnaast is het een complex van warmwatertanks, die samen in totaal 21 miljoen liter kunnen bevatten. Oorspronkelijk was het complex alleen bedoeld voor de stadsverwarming. Begin jaren 90 werd het complex verbouwd en kreeg het de huidige vorm. Het werd geopend op 21 juni 1991. Vijf van de zes watertanks zijn nog steeds in gebruik. De zesde tank is omgebouwd tot museum. In het midden tussen de tanks staat een glazen koepel van 25,7 meter hoog. Hierin zijn een aantal winkels en bovenin een draaiend restaurant met cocktailbar gevestigd. Boven de tanks ligt een observatiedek. Het vernieuwde complex is ontworpen door de IJslandse architect Ingimundur Sveinsson.

Dat lijkt mij duidelijk.

In deze is vooral het draaiend restaurant onder de glazen koepel relevant. Het betreft een (naar mijn normen) poepsjieke keet waar wij met onze rafelende rugzakken en weinig “corporate” voorkomen danig uit de toon vielen. Maar we hadden een VISA-kaart en talrijke euro’s te besteden, die zeker na omzetting in IJslandse kroon fabelachtig ogen.

In tegenstelling tot wat we de rest van de week geserveerd kregen, mag het eten hier voortreffelijk genoemd worden. Ik bestelde de kip,Â voorafgegaan door een appetizer. Twee brokjes met gerookte zalm in de kern die al halverwege de slokdarm schuiven tegen de eerste gewaarwording van smaak.

Gezellig was het wel op het roterende plateau. Volgens de toeristische informatie is het zicht waarlijk adembenemend van daar boven. Bij nachte is de zichtbaarheid eerder beperkt te noemen, maar de stadsverlichting oogt van daar boven ook niet mis.

Aan het slot van de avond hadden we naar schatting iets van een 40 euro per persoon achter de kiezen. Daarvoor gaat men inderdaad al een paar keer naar de Quick, maar die draait voor zover ik weet nog niet rond.

Ziehier wat aanvullend beeldmateriaal…

Lees verder Dik doen in de Perlan

Dit delen:

Dit delen:

Dit delen:

Dit delen: