Een mens moet iets over hebben voor een betere wereld. Vandaag bestond de werkdag voornamelijk uit verkopen voor de Vredeseilandencampagne. Daartoe heb ik vier uur doorgebracht in het voorgeborchte van twee Colruytvestingen te Leuven. En daar maakt een mens wat mee.
Vooreerst kom je in aanraking met barre leefomstandigheden. Want hoewel de temperaturen aan de milde kant zijn, toch is zo een inkomhal van een warenhuis een onwaarschijnlijk tochtgat, waar warme en koude luchtlagen elkaar afwisselen op het ritme van de automatische deuren. De vrees voor een escalerende snotvalling is vanuit die optiek niet onterecht.
Ten tweede kom je nog eens onder de mensen en leg je derhalve de vinger aan de pols van de Vlaamse samenleving. Hartverwarmend, die ontmoetingen met vrijgevige, ge?nteresseerde mensen. Veelal gezinnen met jonge kinderen, waarbij die laatsten dan pers? een set van die nutteloze plastieken mannekes willen kopen, omdat ze dat gezien hebben op tv. Of adolescente koppeltjes die nog geloven in elkanders onvoorwaardelijke liefde (al verwijzen ze je voor de betaling steevast naar elkaar door).
Maar h?t moment van de dag was toch die ontmoeting met een vrouw op leeftijd die op geen vijftien seconden een oplossing wist te formuleren voor de tot nog toe complex geachte derdewereldproblematiek.
Mevrouw was formeel: ze moesten daar allemaal stoppen met kinderen te kopen! En alle mannen moeten zich laten steriliseren. En neen, niet van willen, maar van moeten!
Zo, dat is dan ook weer gezegd. Mooi dat die oude, haast vergeten recepten van Duitse visionairen uit de jaren ’30 weer tot hun recht kunnen komen. Drie hiep hiepjes voor dit restproduct van het recht op vrije meningsuiting! Want anders had ik nu bitter weinig om over te schrijven…
