Jawadde, mijn dijen zien nog rood van het kletsen. Was me dat lachen, zeg. Zullen we ze nog eens vertellen? Vooruit. Rudy! De Leeuw! Heeft! Via! Een! Familievennootschap! Gebruik! Gemaakt! Van! De! Notionele! Interestaftrek! Terwijl hij – en nu komt het -Â dus zelf pleit voor de afschaffing van die regeling! (Of toch minstens voor een hervorming ervan.)
Wat zeggen we dan? Hypocriet! Tweezak! Cafard! Farizeeër! Huichelaar! Tartuffe!
Mooi zo. Gun uzelf een ogenblik om uw ogen droog te wrijven.
Waar komt dat nu allemaal vandaag? Volgens de eerste berichten ging de bal aan het rollen door “een campagne op twitter”. Ik dan zoeken op twitter. Niks gevonden. Het benieuwt mij dus nog altijd wie dit verhaal georchestreerd in omloop heeft gebracht. Oei, zei ik ‘georchestreerd’? Ik bedoel natuurlijk: ik ben benieuwd naar de oorsprong van de vruchtbare aarde waar de nieuwswaarde van dit feit tot een spontaan ontkiemen kwam.
Ik had mezelf daarbij ook gaarne aangediend als onderwerp voor een volgende weekendse medialynch. Mijn zin voor morele zelfkastijding verplicht mij immers tot een biecht: ik ben een prototypische hypocriet.
Het zit zo…
Ik trek mijn lening af van de belastingen, maar ik vind tegelijk dat die hypotheekaftrek hervormd moet worden. Nu werkt de regeling hogere prijzen in de hand en zitten we met een knoert van een Matteüseffect.
Ik bezit een iPad, maar ik ben beschaamd over de moderne slavernij die Apple mede organiseert bij de Chinese toeleverancier Foxconn, terwijl de techdarling uit Cupertino walgelijke winsten draait op ieder toestel.
Ik weet dat we de planeet aan het uitwringen zijn op een manier die ons steil richting afgrond voert. Ik ben bereid daar zelf iets aan te doen, mijn gedrag aan te passen, maar op tal van vlakken is mijn consumptiepatroon niet compatibel met die doelstelling.
Ga uw gang… Haat mij. Noem mij hypocriet. Tweezak! Cafard! Farizeeër! Huichelaar! Tartuffe! En als u dan uitgehijgd ben, kunt u verder met de moraal van het verhaal.
Lieve vrienden, we zitten allemaal in “het systeem”. Erbuiten staan, gaat niet. En ja, het systeem deugt op verschillende vlakken van geen kanten. Maar het systeem valt enkel van binnenuit te hervormen. Dat kan als we allemaal de pragmatische hypocriet uithangen. Door te zeggen wat er scheef zit en ons in te beelden hoe het anders kan, zelfs al kunnen we het op het moment van spreken nog niet beter. Omdat de regelgeving onaangepast is, de technologie ontoereikend, of – nog simpeler – omdat het vlees zwak is.
Pleiten voor de afschaffing van een voordeel dat je zelf geniet, is vanop zekere afstand bekeken nog zo gruwelijk niet. Of kent u wél die Vlaming die een belastingaftrek geweigerd heeft waar hij recht op heeft? Kent u de Vlaming die al een bonus terugstortte? Kent u die hardwerkende Vlaming die zijn dienstwagen ritueel sloopte omdat die de mascotte is van een failliete mobiliteitspolitiek?
We zijn allemaal hypocrieten. Gelukkig maar. Het alternatief voor onze milde bigotterie met wereldverbeterende trekjes, is dogmatisch eenrichtingsdenken. En met zulke tiepen is het niet prettig pintjes drinken.