Nadat Fernand Koekelberg al een stapje dichter bij de zuivering kwam, is het nu de beurt aan Guido Van Wymersch. De korpschef van Brussel is niet langer geschorst. Het onderzoek loopt nog wel, maar het parket ziet geen reden om hem nog verder geschorst te houden.
Het kan dus moeilijk anders dan dat van de zware beschuldiging – schriftvervalsing – nog weinig overblijft. Jammer dat er daarvoor moeizaam tien vierkante centimeter berichtgeving wordt gereserveerd. Ik herinner mij nog voorpagina’s waarin het mediatribunaal zijn veroordeling in alle voorbarigheid blokletterde.
Nu is de bevinding van het parket niet zo verwonderlijk. Met een beetje huis-, tuin- en keukenvleit kon men die conclusie vorig jaar al binnen een aanvaardbare foutenmarge trekken.
Misschien wordt het ongeveer tijd om een lijst op te stellen van politici en journalisten die Koekelberg en Van Wymersch wat te haastig schuldig verklaarden in de flop van de politierel?
Anders gaan ze over een paar maanden de mensen die ze eerst de grond inschreven interviewen op een toon van: “het is toch wel schandalig wat de media u hebben aangedaan “. Of: “cho zeg, hoe heeft u zich al die tijd toch recht kunnen houden onder die druk?”. (Koekelberg onderging die fase al begin juni.)
Het zou logisch geweest zijn dat Koekelberg en Van Wymersch geschorst en veroordeeld werden. De feiten waren zeer duidelijk.
Dat ze nu niet meer geschorst zijn komt door de banden van de politiek met het gerecht.
De journalisten zaten juist.
Zoals ik al eerder beschreven heb, zijn die feiten eigenlijk niet zo duidelijk, laat staan dat ze onomstotelijk bewezen zijn. Dat laatste is normaal al genoeg voor de vrijspraak.
En als het aan de banden tussen politiek en gerecht zou liggen, zouden Koekelberg en Van Wymersch denk ik net wel veroordeeld zijn. Veel compassie met Koekelberg hebben de ministers van Binnenlandse Zaken de voorbije maanden bijvoorbeeld niet getoond voor Koekelberg.
Een politieke tussenkomst bij het gerecht veronderstellen, lijkt me dan ook nogal verregaand. Dat zou een zware schending van de scheiding der machten betekenen. Welke minister is daar dan bij betrokken? Welke rechter?
Als daar een begin van bewijs van zou zijn, zouden er ongetwijfeld enkele parlementairen van de oppositie daar maar al te graag groot nieuws mee maken.