Morgen.
Dan zal ik al mijn grootsprekerij moeten waarmaken. Anderhalf uur heb ik aan mijn sponsors vooropgesteld. Wee als ik die doelstelling niet haal. Mijn positie binnen het bedrijf zal dan onhoudbaar worden wegens een geloofwaardigheidsprobleem. U weet wel, “een kwestie van anderhalf uur sportieve moed”, zoals ik dat de laatste weken heb liggen rondbrieven.
Ik moet het dus halen en aan het tegendeel durf ik niet te denken. Derhalve zijn de laatste voorbereidingen op het moment van schrijven zich aan het voltrekken. De geplaagde rechterknie krijgt een laatste maal nazorgende ijsoplegging (voor wat dat ook moge goed zijn) en de mp3-speler wordt afgelijnd volgestouwd met tempoversterkende 2 Many DJ’s-mixtapes. Mozarts Requiem hou ik nog even in beraad.
Dan rest mij enkel nog het danken van mijn talrijke financiers, waaronder – zo stel ik met grote genoegdoening vast – menig trouwe lezers van deze blog. Bij krampen of haperend kniegewricht, denk ik aan alles waaraan u dat geld beter had kunnen besteden dan aan een strompelende woordbreker vol zelfmedelijden.
Schluss, dan ga ik nu terwille van de aerodynamica mijn benen ontharen.