Een café waar ge nog een 33’er kunt drinken voor 1,30 euro, of een koffie voor 1,40 euro… Zeg mij: hoeveel zijn er nog? Den Ouwen Tijd in Leuven – de Vieux Temps voor de habitués – is zo een bruin staminaat waar een democratische prijszetting nog de dagelijkse praxis uitmaakt. In afwachting van een verre treinreis, pleeg ik daar in goed gezelschap al eens iets te nuttigen. Tot jolijt van eenieder.
In die schone kroeg staan den toppenbiljart en de kicker nog centraal, niet zelden omringd door menige volksmensch. Daar wordt nog de nationale voetbalcompetitie vergroot weergegeven en de lokale voetbalcompetitie per prikbord opgevolgd. Een plek, met andere woorden, van warmte en aangenaam verpozen in deze hedendaagse prozacmaatschappij.
Ik heb geen boodschap aan een trendy keet waar ik met moeite de stoelen van de wijnglazen kan onderscheiden. Ik heb geen boodschap aan Tavernes waar er geen barkrukken mogen staan omdat die putten maken in het vast tapijt.
Neen, geef mij maar de verlichting van spaarzame TL-buizen en de warmte van ware kameraadschap. Ode aan dien Ouwen Tijd!
Groot gelijk! Hebben ze daar ook nog zo een houten spaarkas tegen de wand? (hier is dat nog schering en inslag).
Ik moet eerlijk bekennen dat ik niet op een houten spaarkas gelet heb. Dat rechtvaardigt alvast een wederbezoek op korte termijn!
De spaarkas is in onze skone buurt ook wel gekend als een “deifkas”. Menig estaminet doet er nog aan mee: De bierkar in Maleizen, bij Jokke in Eizer,… magnifieke uitvinding.
Uiteraard frequenteer ik ook geerne den ouwen tijd, maar ik denk niet dat ze er een hebben. ik zal ook es moeten mee checken:)