Categorie: Fotografie

De benen

Nog een maand scheidt mij van een topsportprestatie die mijn achterkleinkinderen nog lang zullen gedenken middels dorpsprocessies en massaspectakels: de twintig kilometer door Brussel. De voorbereidingen zitten op kruissnelheid en ik raas als een in glijmiddel gedrenkte torpedo naar mijn finale doel.

Gisteren liep ik voor de eerste keer in mijn carrière 16 kilometer. De benen waren uitmuntend en schenen beter te worden met de kilometer. U niet van de wijs laten brengen door fietsers en loslopende honden, gewoon het eigen tempo aanhouden. Zo moet dat. Afgetikt op 1u5min. Een toptijd, zonder onbescheiden te willen zijn.

Conditiegewijs dus geen enkel probleem, maar naar het einde begon de verzuring en verkramping zich in dijen en kuiten te manifesteren. Niks onoverkomelijk echter, er zit nog rek op dit zegezekere lichaam, zoveel is zeker.

Maak uw centen al warm om mij met gulle hand te sponsoren, want ik stel u niet teleur. Desnoods schraap ik mij met de vingernagels tot over de eindmeet.

Maters aan de alma mater

(24/01/08) Dag 9 in Indonesië (2)

Solo University

Na de passage langs de straatkiosk, worden we verwacht op de universiteit van Solo. We hebben er een afspraak met een professor van de landbouwfaculteit en zijn staff. Sinds enkele jaren maken duurzame landbouwtechnieken (LEISA – Low External Input Sustainable Agriculture) hier integraal deel uit van het curriculum van de landbouwdeskundigen in spe.

Het initiatief kwam er na overleg tussen universiteit, overheid, spelers uit de private sector en enkele ngo’s, waaronder LSKBB. Aan de landbouwfaculteit wordt er nu ingezet op onderzoek naar organische bestrijdingsmiddelen en fertilizers. Vindingen die doorgaans direct bruikbaar zijn, ook voor boeren zonder notering op de beurs.

Zoals te zien op de foto, is de universiteit van Solo bijhoorlijk vrouwelijk van aanblik. Bleek dat enkele onder hen thuis nog een huwbare dochter achter de hand hielden, voor wie een een jong gediplomeerd manmens een geschikte partij kon zijn. Indonesië, een land vol mogelijkheden, onthoud ik.

Vandaag is rood

(24/01/08) Dag 9 in Indonesië (1)

Street kiosk in Solo

Laatste dag op Java. De zon straalt weer bij het ontwaken, de vogels fluiten in de bomen en de mobiletten dreunen door de straten. Wij bollen weer naar het centrum van Solo. Langs een van de drukkere plaatsen (al vind ik hier de meeste plaatsen druk) opende Vredeseilanden daar met de partnerorganisatie LSKBB en de lokale overheid een kiosk.

De brave burger kan daar producten kopen van landbouw uit de streek. Dat deed bijvoorbeeld deze mevrouw met de felste lippenstift van de oostelijke hemisfeer.

Street kiosk in Solo

Ook hier duikt trouwens de rijst van onze vrienden uit Boyolali op. Verder zitten er producten in het aanbod uit een soort sociale tewerkstelling. LSKBB heeft in Solo nog een programma lopen om stedelijke armoede te bestrijden via werkplaatsen waar mensen een opleiding krijgen.

Street kiosk in Solo

Maar in de eerste plaats is deze plaats een informatiepunt om consumenten te informeren. Waarom duurzame landbouwtechnieken met zo min mogelijk chemicaliën mede een oplossing zijn voor de milieuproblemen waarmee ze ook op Java te kampen hebben en waar die producten te verkrijgen zijn.

Er was een tijd dat we dat volksverheffing noemden, dus laten we dat belegen begrip nog maar eens uit de kast halen.

Ondertussen in Brussel

Colloquium - Egmontpaleis

Na drie eerdere ronde tafels in het parlement over het “Belgisch beleid tegen de honger”, vond woensdag het slotcolloquium plaats in het Egmontpaleis. De kans dat u dit stukje staatspatrimonium al langs de binnenkant heeft meegemaakt, is eerder gering. De zaal is dan ook enkel te reserveren door de minister van Buitenlandse Zaken. En jawel, voor de gelegenheid mocht het van Karel.

Zelf was hij er niet, wel de kleine Michel in zijn hoedanigheid van minister van Ontwikkelingssamenwerking. Volgend beeld vond ik wel geslaagd toen ik het op het schermpje van mijn Canon bekeek, maar op dat micro-formaat kon ik nog niet zien dat hij eigenlijk geen klein beetje scherpte mist. Mea culpa, de vaste hand liet het afweten. Ik zou mezelf voor zulke stommiteiten pijn kunnen doen.

Charles Michel

In den beginne was er nog een receptie/lunch waar ik deze ober in opperste concentratie tegenkwam. Respect, best man. Ik zie het mezelf niet doen, met volle schotels laveren tussen onzorgvuldig geparkeerde praatgroepjes. Moest ik daar opdienen, het vast tapijt ware maar beter in drievoud verzekerd.

Egmontpaleis - receptie

En ziehier nog een meneer van de Wereldbank die het rapport “Agriculture for development” kwam toelichten. Samengevat: investeringen in landbouw zijn de efficiëntste hefboom voor armoedebestrijding in ontwikkelingslanden. Zo, daarmee heb ik u weerom 350 bladzijden gortdroge lectuur bespaard.

Guggi Laryea (Worldbank)