Boos?

Maurice Plasky heeft natuurlijk gelijk. De Morgen gaat te ver door een artikel over een artikel in Joods Actueel over een stuk van de Vlaamse Opera naar hun voorpagina te bombarderen onder de gemene deler “boze joden”.

Het lijkt mij dat men nu wel mag stoppen met dat blad onder het vergrootglas te volgen.

Joods Actueel is ook maar het clubblaadje van een bepaalde fractie van de Joodse gemeenschap in het Nederlandssprekende deel van ons land die toevallig enkele interesses, belangen en (politieke) ideeën deelt. Fijn.

Een clubblad zoals er reeds ontelbare ontsproten aan de popularisering van de tekstverwerker. Niet altijd het papier waard, maar dat heet dan de ecologische prijs van vrijheid van meningsuiting.

Als bewoner van de Brusselse Rand ontvang ik bijvoorbeeld regelmatig Vlaamsgezind drukwerk. Spoorslag, De Zes, enzomeer. De toonaard van de artikels is meestal verontwaardigd, pissig tot bitsig.

De auteurs zijn met andere woorden “boos”. Boos over een onvlaamse beslissing van de regering, een kaakslag. Boos over de uitspraak van een Franstalig politicus. Boos over wat de Franstalige pers schreef. Boos over een middenstander die tweetalige communicatie pratikeert… U snapt waar ik naartoe wil.

Soms gegrond. Soms enigszins vergezocht. Soms volledig van de pot gerukt. Tanpis.

Maar stel u nu eens voor dat bij elke editie van één dezer periodieken er een spillover zou zijn naar de nationale pers. En wel in termen van: “de Vlaamse gemeenschap is weer boos”.

Daar zou protest op komen van iedereen die zich niet tot dit eerder Vlaams-Nationalistische stukje Vlaamse gemeenschap rekent. Begrijpelijk.

Wat ik maar wil zeggen: ’t Is niet omdat Joods Actueel zich al enkele keren in de ridiculiteit heeft gewerkt door lange tenerig te reageren op grappen van komieken of rubriekjes in brave tv-programma’s, dat hun boekske nu op de voet moet gevolgd worden door ’s lands resterende betaalde journalistieke krachten.

Of dat we Joods Actueel gelijk moeten stellen met de Joodse gemeenschap. Of…

Of ja. Laat maar zitten. Luister liever naar de nieuwste hit van CPeX voor de echte levenswijsheden.

Gratis draadloos internet in Leuven

Waar kan de nomade medemens zijn laptopje (of smartphone) dezer dagen gratis en op draadloze wijze aan het wereld wijde web koppelen?

Welja, op free-hotspot.com is er voor alle steden wel iets te vinden, maar dat zijn er dan alleen die aangesloten zijn via het systeem van free-hotspot.com. Cafés of eetgelegenheden die zo gastvrij zijn om de eigen router voor klanten open te stellen, staan er niet bij.

Voor Brussel is er al een redelijk uitgebreide google map met wifi hotspots. Voor Leuven ben ik nog niks dergelijks tegengekomen en daar breng ik nu net een voornaam deel van het leven door. Vandaar mijn pretentieloze poging om het gat te vullen.
Grotere kaart weergeven

Hier de Google map met de hotspots die ik zelf vond. Dat zijn er niet veel, daarom een warme oproep aan de lezer om de kaart zelf aan te vullen met publiek toegankelijke locaties die wifi aanbieden.

Uitgesloten zijn hotspots van Telenet of  Belgacom. Voor zover ik weet zijn die niet gratis.

Een Google Account volstaat om wijzigingen aan te bregen in de map.

Nu nog een kaart met stralingsvrije zones ten behoeve van mensen die humeurig en verward raken van al die wifi-radiatie, en iedereen is content.

Update (via Willem in de comments): Nog properder dan onze Google map, is deze site om in heel België gratis draadloze netwerken te zoeken www.hierisgratiswifi.be

Fernand en de oude koe

Dus.

Op 2 april mochten we nog lezen dat politiebaas Fernand Koekelberg een positieve evaluatie krijgt.

Een welingelichte bron spreekt van ‘geslaagd met grote voldoening of zelfs kleine onderscheiding’, meldt Het Laatste Nieuws. Die bron looft dat Koekelberg de politiehervorming goed beheert, ‘de politie is democratischer geworden’. Een van de bedenkingen is dat Koekelberg de administratie rond zich beter moet uitbouwen.

Maar lang kan Koekelberg van dit eerste eerherstel niet genieten. Want toevallig komt er op 3 april het “nieuws” dat Koekelberg een anonieme klacht gericht tegen minister De Padt niet zou overgemaakt hebben aan het parket. Of het gebeurde wel, maar niet snel genoeg.

De klacht – die naar verluidt vaagheid en absurditeit wasemt – dateert ondertussen van een maand geleden, maar deze oude koe wordt in al zijn toevalligheid precies een dag na het nieuws van de positieve evaluatie uit de gracht getakeld.

Is er geen journalist die zich afvraagt waarom dit element net nu in het nieuws gebracht wordt, terwijl het voorval door de betrokkenen, incluis de minister, al meer dan een maand geweten is?

Of is de voornaamste bezorgdheid van sommigen dat de schandaalcarrousel blijft draaien? “Kijk es aan: Koekelberg blijft maar in opspraak komen. Haja, want de indruk leeft bij sommige dat Koekelberg de minister heeft proberen chanteren met die klacht.” En heup, de berichtgeving op basis van indrukken is weer vertrokken.

Ik kan er nog altijd rats naast zitten, maar Louis Tobback zei vrijdag in De Keien van de Wetstraat in grote lijnen hetzelfde. Vooralsnog moet ik geen woord terugnemen van wat ik in december heb geschreven over Fernand Koekelberg, Guido Van Wymersch en het hele gedoe dat de politierel is gaan heten. Ik hoop nochtans dat het op een dag betweterig gezever blijkt.

Om het met den Herman van Van Vlees en Bloed samen te vatten: Wa gebeurt er hier allemaal?

Tot slot

Skaftarskali - Kirkjubaejarklaustur

Ter definitieve afronding van het hoofdstuk IJsland, de laatste plaatjes van de terugweg naar Reykjavik. Daarbij maakten wij nog een zijsprongetje langs een schoon stukje natuur. Notities laten mij hier in de steek, maar ik meen dat we ons nabij de Vatnajökul-gletsjer bevonden, op een plaats die Skaftárskáli gedoopt was.

Hella

Verder weinig nieuws. ’s Avonds staken we nog iets weg in het dorpje Hella, een plaats waar de Pizzur en Hamborgarar bij Kaffi en Te vlotjes naar binnen gaat.  Vergeefs probeerden wij nog een nabije vulkaan te spotten, maar de toeristische literatuur was helaas weinig specifiek over de locatie.

Het Ranga Hotel voorzag ons die nacht nog van een decadente beleving: warme bubbelbadjes buiten in de sneeuw en des morgens  verse muffins en meer van dat lekkers bij het ontbijt. Met dank aan de wisselkoers van de IJslandse kroon.

En zo ben ik – twee maand na thuiskomst – alsnog door mijn foto’s geraakt. Felicitaties.

Ranga Hotel
Lees verder Tot slot