Wij zijn een open economie, zo poneerde onze premier, wat maakt dat het Duitse herstelplan belangrijker is voor onze economie dan onze eigen relance-inspanningen. Ik mag dan de laatste zijn, maar ik neem zijn woorden ernstig en leef ernaar.
Ter bevordering van het Duitse herstelplan, heb ik mij gelijk een nagelnieuwe Canon 500D gekocht bij den Duits. Daar zijn ze er altijd iets rapper bij en bovendien voor een prijs waarvoor men hier nog geen horloge uit de sjiekenbak draait. OK, dat is overdreven.
De 500D is in meerdere opzichten een fijn apparaat en is een ferme hink-stap-sprong vooruit vergeleken met mijn voormalige dienaar, de 350D. Meer megapixels (15), grotere zoeker, groter scherm, hogere ISO-waarden (met minder ruis). En dan is er nog de aardige bijkomstigheid dat men ermee filmpjes in High Definition kan schieten.
De geheugen-markt zal nog een goede klant aan mij hebben : 280MB voor anderhalve minuut film en 17MB per foto in RAW.
Enige minpuntje – zij het van tijdelijke aard – is dat Adobe Lightroom de RAW-bestanden van de 500D nog niet ondersteunt. Wachten op een update dus. Of het meegeleverde programma van Canon gebruiken, maar daar pas ik voor. Ik ga niet beginnen met mijn fijnmazige workflow die de wijsheid van vele jaren accumuleert te handicaperen met halfslachtig programmeersel. Daar komen vodden van.
Voorlopig stel ik het dus met de foto’s in JPG. Die zien netjes uit, maar de controlefreak in mij verkiest toch wat meer flexibiliteit.
Voor de duidelijkheid: met al het voorgaande wil ik niks slecht gezegd hebben over de Canon 350D, die mij sinds de zomer van 2005 diende. Alles wat ik vandaag kan en ken, heb ik ermee geleerd. Het beest heeft zichzelf de voorbije jaren ongeveer terugverdiend en vulde 99% van mijn Flickr-account. In al die jaren, moesten wij slechts enkele weken een ademruimte in onze relatie inlassen, toen een defect een reis onder garantie naar een Nederlandse service center opdrong.
Of ik de 350D ga verkopen of houden… Je ne sais pas. Wat zou ik daar – inclusief kitlens, een koppel geheugenkaartjes en duopack batterijen – nog voor krijgen? Ik vrees er een beetje voor. Zo gaat dat nu eenmaal met technologie.
