En gaan

Menslief.

Mottig opstaan. YouTube aflummelen naar krankzinnige Japanse tv-programma’s. Dan beslissen: ik ga 16 km lopen. En gaan.

Ik vond dat ergens wel groots van mezelf. Vooral de souplesse waarmee ik vervolgens gestalte gaf aan die impulsieve gedachte.

Twee toeren van ongeveer 8 km (volgens mapmyrun.com toch) en allebei even snel. De tweede ronde zelfs misschien nog iets sneller. Eindtijd: 1.05u. Kakstrak, gelijk ze zeggen.

Geen verval te merken, al kreeg ik naar het einde toch even de man met het hamertje over de vloer, ondanks het dextrootje tussenin (en klef dat den bek daarvan wordt). Gelukkig is er nog de endorfine die tot volharding dwingt.

Zo. Dat was mijn eerste en tevens laatste serieuze voorbereidingsact voor de 20km. Vanaf nu nog een drietal toertjes van 4 km. Kwestie van fris te blijven, zonder gevaar voor overbelasting.

(Tussenhaakjes: sponsoren is nog altijd mogelijk op rekening 000-0000052-52 van Vredeseilanden met vermelding Loop naar Afrika – Jelle Goossens. Oneindig dank trouwens aan de trouwe volgers die al één-twee-of-meer-cijferige bedragen overboekten).

Klein klein leugentje

Vrijdag viel ik nog ‘ns binnen bij de Keien van de Wetstraat. Aan tafel twee dames van verscheiden formaat en politieke herkomst: Mieke Vogels (Groen!) en Marie-Rose Morel (VB). Al bij al  een mooie uitzending, die mij zelfs even de hoop gaf dat er nog inhoudelijke aspecten aan bod gaan komen in deze kiescampagne.

Het gesprek verliep alles bij elkaar vlot en to the point. Onderling ging het er gemütlich en welgemanierd aan toe . Het leek alsof Vogels meer begrip voor Morel kan opbrengen sinds die laatste de praktische kanten van de hoofddoek ontdekte.

Minuten gleden voorbij en ik constateerde dat mijn ergernis nog geen enkele maal was aangesproken, wat eerder uitzonderlijk is bij deze slag van tv.

Tot plots het hoofdstuk energie werd aangesneden en Morel zich liet ontvallen dat ze de mensen iets wijs maken als ze zeggen dat de kerncentrales gesloten kunnen worden. Tot daar aan toe. Maar vervolgens zei Morel dat ze maar eens in Zweden moeten gaan kijken, waar de windmolens staan te roesten. Ze suggereerde nog gekscherend dat we die exemplaren voor een prikkie van de Zweden konden overkopen.

Staan de windmolens in Zweden te roesten? Heeft Zweden zijn bekomst van windenergie?

Nu heb ik de slechte gewoonte om tv te kijken met de laptop open. De zoekopdracht “wind farms sweden” was met andere woorden snel gemaakt. Het enige wat ik over windmolens in Zweden kan vinden, is dat ze er nog veel meer gaan zetten. Een klein klein leugentje dus, zo op het eind van de uitzending. Maar het was gezegd en het passeerde zonder meer.

Dat gebeurt mij nu iets te vaak. Dat er tijdens debatten van alle cijfers en feiten geponeerd worden, die niet of pas achteraf en dus veel te laat worden rechtgezet. Er zou achter de schermen een team van factcheckers moeten zitten dat tijdens de uitzending bepaalde beweringen natrekt en de resultaten live terugkoppelt naar de moderator.

We zouden zoiets natuurlijk ook zelf kunnen organiseren als er genoeg mensen met Google in de aanslag (al zou ook die nieuwe Wolfram uitstekend dienst doen) de verkiezingsdebatten volgen en hun bevindingen kenbaar maken (via Twitter bijvoorbeeld). TVtweets.be zou een geschikte tool kunnen zijn om het zaakje samen te brengen. Of ze er in Brussel iets mee doen, is nog een ander verhaal.

’t Is maar een los idee hé. Maar voor de hygiëne van onze democratie zou het wenselijk zijn als onze politici zich zo min mogelijk ongestraft in de “no fact zone” begeven.

20 kilometer is lang

Mijn hypothetische deelname aan de komende editie van de 20 km door Brussel was de voorbije weken zonder twijfel het drukst bediscussieerde onderwerp in kapperszaken, discotheken en doe-het-zelf-zaken. Speciale krantenbijlages rolden van de persen, uitgesponnen analyses vulden de opiniepagina’s en Jean-Marie Dedecker zwoer op het hoofd van zijn kinderen dat hij er zwart op wit bewijzen van had.

Vandaag – precies 1679 jaar nadat Konstantinopel de hoofdstad werd van het Romeinse rijk – maakt mijn campagneteam een einde aan de woekerende wildgroei van speculaties.

Ja, ik doe mee. En ja, er is ook ditmaal een sponsoropdracht mee gemoeid ten voordele van Vredeseilanden.

Om dit historische gebaar kracht bij te zetten, werkte de audiovisuele afdeling van mijn campagneteam onderstaande videoboodschap uit:

Onmiddellijk na het vrijgeven van de beelden, maakten marketingwichelaars reeds gewag van een doorbraak in de persuasieve publiekscommunicatie via het interweb. “Web2.0 mag dan passé zijn, Web3.0 is voor de meesten nog te hoog gegrepen. Dit lijkt misschien op amateuristisch haastwerk, maar in feite is dit Web2.5: een medium an sich dat heden en verleden naadloos verzoent. Een secuur ingevet scharnier dat de poort naar een nieuw tijdperk op een kier zet”, luidde het.

In de komende dagen zal de afdeling voor briefwisseling van het campagneteam ook nog een wijdse direct-e-mail-actie opzetten. Men weze gewaarschuwd. Laat in de tussentijd u niets in de weg staan om gevolg te geven aan dit bericht.

En voel u zeker niet te vies om deze boodschap door te sturen. Het moet niet alleen de Mexicaanse griep zijn die de wereld rond gaat.

Share/Save/Bookmark