Auteur: Jelle

Hopen dat het werkt

Energy drink

Nog één nachtje in de zuurstoftent en dan is de dag der sportieve waanzin aangebroken. De benen en de knie stemmen mij optimistisch, maar wat met krampen en energietekorten onderweg?

“Daar zijn middelkes voor”, fluisterde men mij toe in het milieu. En dus bestelde ik per sms een “kanariepiet met crème” bij colllega BW, die in dit verhaal voor dokter Fuentes acteert.

Met dit prestatiebevorderende middel in de aanslag zal ik zodus morgen aan de triomfbogen van het Jubelpark verschijnen. De inname is voorzien op kilometer 11, ook wel het punt waar de man met de hamer mij doorgaans kruist.

Hopen dat het werkt. Bij leven en welzijn, tot zondagavond.

Geseponeerd

Omdat we het dossier Koekelberg/politierel/aanverwanten hier nu toch aan het opvolgen zijn, een update rond het recentste incident:

  • Eerst was er een anonieme klacht tegen de minister van Binnenlandse zaken De Padt. Een klacht die op een gelukzalige dag het bureau van politiebaas Koekelberg bereikte. Dat die klacht precies daar toe komt, mag al verwondering opwekken. Dat ze anoniem, vaag en van de potgerukt was (de minister zou volgens de briefschrijver OCMW-geld naar de partijkas doorsluizen), maakte het geheel er niet geloofwaardiger op. Negeren dus, dacht Koekelberg.
  • De minister zag echter een chantagepoging van de perfide geachte politiebaas toen hij en passant melding maakte van de klacht bij de minister. Koekelberg moest geschorst worden, want dit was andermaal de druppel.
  • Koekelberg wordt geschorst.
  • Koekelberg gaat naar de Raad van State, krijgt gelijk, en de Raad van State maakt de onterechte schorsing  ongedaan.
  • Dan maar een tuchtprocedure opstarten tegen deze gevaarlijke man.
  • Andermaal: helaas. “Er komt geen tuchtprocedure meer tegen commissaris-generaal van de federale politie Fernand Koekelberg. Het parket heeft de strafklacht tegen Koekelberg geseponeerd omdat die te licht woog.” (VRT)

Conclusie: Koekelberg kan gewoon voortwerken.

Het begint echt wel moeite te vergen om nog iets te vinden dat overeind blijft van de uitgesponnen “politierel”.

Oh ja. Ging Jean-Marie Dedecker trouwens niet in de aanloop naar de verkiezingen nog naar buiten komen met een nieuw schandaal? Iets rond openbare werken, zoals hij enkele maanden terug liet optekenen in Humo. Twee opties: ofwel komt er van de grootspraak niks in huis, ofwel worden de schandaalflodders losgelaten zodat de schade is aangericht nog voor iemand de BS-graad ervan kan nagaan.

Zijn laatste scheet over Vande Lanotte op basis van documenten die hij anoniem (jawel) in de bus kreeg, bleek al even gefundeerd.

Au Val Fleuri

Standard - Anderlecht kijken Au Val Fleuri

Hoe meer staatsschuld deze natie weer accumuleert, hoe onmogelijker het wordt om ooit tot een akkoord te komen tussen de verscheiden landsdelen om die berg te verdelen, laat staan om tot een splitsing van het land te komen. We moeten het dus nog even met elkaar stellen. In de tussentijd dienen wij op zoek te gaan naar nieuwe fundamenten om dit land te gronden.

Omdat wij de gewoonte hebben om politieke hete koeien bij de horens te vatten als ze nog warm zijn en in de gracht liggen, begonnen wij zondag zonder versagen aan deze opzienbarende zoektocht.

Een zoektocht die ons samen met pils en het vooruitzicht op de wedstrijd  Standard-Anderlecht in Florival bracht, een dorpje over de taalgrens met als belangrijkste kwaliteit dat er BeTV te ontvangen is.  Zoek het op Google Maps, het is ook bekend van het treinstation, al moet je daar geen perron gaan achter zoeken.

Au Val Fleuri Рzoals de tapperij passend gedoopt is Рontdekten wij een harmonie van Frans- en Nederlandsgebekten, Standard- en Anderlechtaanhangers en een caf̩baas die bij het begin van de avond verzoenende taal sprak.

Kortom: een micro-samenleving gestut door pils en voetbal. Sociologen zouden gewag maken van een ideaaltype.

De Mens Wild in ’t Park

De Mens

Spontaan zou een mens weinig grote data verbinden met het onooglijke Herent. Een dorp in de schaduw van Leuven waar men van buitenaf veelal minimaliserend over spreekt.

Laat het evenwel geweten zijn dat er meerdere buslijnen de verfraaide dorpskern aandoen en dat ze er een niet onaardig festival op het grondgebied huisvesten: Wild in ’t Park. Een evenement dat zich onderscheidt als Vlaand’rens meest toegankelijke festivallocatie. Om niet te zeggen dat men er de goei zaak dient.

Twee weken geleden (8 mei) mocht De Mens daar in de grote tent hun festivalseizoen op gang trappen. Qua recensie wens ik mij te beperken tot de conclusie dat het zijn 10 euro inkom meer dan waard was.

Meteen ook de eerste gelegenheid om mijn Canon 500D te testen. Tevredenheid alom. Iets minder tevredenheid over de lichtconfiguratie ter plekke. Teveel tegenlicht en dat geeft zo van die hinderlijke ruisgordijnen. Maar goed: je tire mon plan. Fotoset alhier, hieronder de slideshow.

Lees verder De Mens Wild in ’t Park