De beuzelarijen van Debels (de veroordeling)

Zo, de rechtbank heeft gesproken: Thierry Debels is veroordeeld voor het berokkenen van morele schade aan Vredeseilanden met zijn boek Hoe goed is het goede doel. Het ongefundeerd bezwadderen van de eer en goede naam van mensen en organisaties valt niet onder de vrije meningsuiting.

Of hij er iets van geleerd heeft? Sinds het begin van de rechtzaak misbruikt hij niet langer de titel van (onderzoeks)journalist. Nu gaat hij enkel nog door het leven als “financieel expert” of “financieel auteur”. Titels die Willem Elsschot niet holler had kunnen bedenken.

Helaas blijft hij tegelijk handelen volgens het aloude credo der pseudojournalistiek: never let the truth interfere with a good story. Lees verder De beuzelarijen van Debels (de veroordeling)

Thierry Debels schrijft nog maar eens een boek

Hoera. Thierry Debels heeft een nieuw boek geschreven: Mijn jaar bij Jean-Marie Dedecker.

Dat betekent twee zaken.

1) Thierry werkt niet meer voor de LDD.

Na amper een jaar was de studiedienst reeds voldaan van zijn deskundigheid. “De samenwerking werd in onderling overleg beëindigd”. Een zakelijke uitdrukking die doorgaans genuttigd wordt in relaties waarbij beide partijen nog net door dezelfde deur kunnen, maar elkanders wind niet meer verdragen.

Een klap is zoiets allang niet meer voor Thierry. Zijn cv overschouwende, houdt hij er gewoon een strak gemiddelde op na.

2) Er is weer een stelling gelanceerd die na minimale research zo gefundeerd blijkt als een wolkenkrabber uit papier-maché gevestigd in moerasgrond.

Helaas is de komkommertijd nog vatbaarder voor dit soort afscheidsels dan het journalistieke hoogseizoen. Deze keer luidt de stelling dat prins Laurent Jean-Marie Dedecker als premier wel zou zien zitten.

De conversatie had nooit het daglicht mogen zien, maar lekte uit in het boek “Mijn jaar bij Jean-Marie Dedecker” van Thierry Debels. Dedecker zelf bevestigde vrijdag het citaat, maar wilde er verder geen commentaar op geven. (DS 01/08/09)

Span-nend! Een conversatie die nooit mocht uitlekken. Andermaal topspeurwerk! De prins zet gelukkig een en ander in perspectief:

‘Nee, dat heb ik zo allemaal niet gezegd, hoor. Ik zeg nogal eens vlug tegen de mensen aha, jij zou zeker premier willen worden. En ja, dan durf ik er wel eens al lachend aan toevoegen: Jij zou dat goed doen. Maar dat is plagerig bedoeld. Of wat dacht je? Ik mag niets over politiek zeggen. En trouwens, ik beslis toch niet wie premier wordt in dit land? Nee, nee, ik denk dat vooral Dedecker zelf graag premier zou worden.’ (DS 01/08/09)

Dus toe Thierry, je neemt het allemaal veel te serieus. (En wellicht besef je al te goed dat het van de pot gerukt is. Daarmee ook dat Dedecker er verder geen commentaar op wil geven.)

Ik heb de prins ook al eens mogen meemaken tijdens een persvoorstelling en dat is nu eenmaal zijn stijl. Ik heb zelfs niet bijgehouden wie hij toen allemaal suggereerde van “président” of “premier” te worden. Vermoedelijk heeft hij ook al eens zijn hond badinerend tot groothertog gedecreteerd. Maar tot dusver was er echter niemand zo mallotig om daar de grap niet van in te zien.

Want inderdaad, men kan de prins vanalles aanwrijven, maar zijn aparte gevoel voor humor is wel de voornaamste reden dat de doorsnee Belg hem al bij al wel mag.

De beuzelarijen van Debels (7)

Activeringsbeleid werpt vruchten af

Groot nieuws uit het wezen van de krapper wordende arbeidsmarkt, nu zelfs Thierry Debels vast werk heeft gevonden. Meerbepaald bij de studiedienst van Lijst Dedecker!

In het verleden had deze zelfbenoemde Grote Econoom, Wetenschapper, Man Van De Ratio en nu dus ook Man Van Het Gezond Verstand vaak moeite om een job te houden. Bij de Universiteit Antwerpen? Buiten gebonjourd. Bij de KHL? Buiten gebonjourd. Bij De Standaard? Inderdaad.

Maar dat ze op de studiedienst wél veel plezier aan hem gaan beleven, lijdt geen twijfel. Zo zijn Thierry’s interpretaties van balansen en financiële jaarverslagen al geruime tijd een running gag onder boekhouders en economen. Daarenboven deelt hij zijn voorliefde voor het lanceren van spectaculaire stellingen die achteraf niet gestaafd blijken te zijn, met zijn voorzitter.

Het stemt me dus opperbest dat de parlementaire studiedienst van Lijst Dedecker zo goed is om de dolende veelschrijver te adopteren. Wie nu nog durft zeggen dat die partij niet sociaal voelend is, krijgt met mij te doen!

De beuzelarijen van Debels (6)

Een leugentje om Debelswil

Thierry Debels heeft afgelopen weekend twee memorabele tv-optredens gedaan over zijn woordelijke mijlpaal in de boekengeschiedenis, Hoe goed is het goede doel: eentje op tv-limburg en eentje op in De Zevende Dag. Er was dan wel telkens weerwoord voorzien om de groteske claims wat af te remmen, dat bedierf de pret geenszins.

Tijdens zijn tussenkomsten benadrukte Thierry vooral dat hij een groot wetenschapper is. Daar heeft hij zeker straffe argumenten voor: “ik ben een man van de ratio”, “ik heb boeken geschreven waar meer voetnoten in staan dan tekst” of “ik ben een feitenman, ik sta op met cijfers en ga ermee slapen.” Waterdicht, geen speld tussen te krijgen.

Tussen ons gezegd en gezwegen: Thierry Debels is eigenlijk gewoon – ochottekes – een licentiaat in de Toegepaste Economische Wetenschappen, zoals ze elk jaar met drommen afstuderen, en hij was – ochottekes – docent aan een hogeschool.

Thierry was verder toch in bijzonder goede doen. Op de vraag om even verdere toelichting te geven bij de titel van zijn boek (dat van die 100 euro waar er maar 1 van terecht zou komen in het zuiden), was zijn antwoord formeel: “Ik heb daar geen zin in. Daar gaat het niet over.” Een boek dat niet over de titel gaat… Op zijn minst innovatief te noemen.

Thierry had ook oud papier meegenomen. Heel veel oud papier. Daar zwoegde en worstelde hij twee uitzendingen lang mee. Het staat immers allemaal zwart op wit bij de feitenman. Al naargelang hij meer in het ongelijk werd gesteld, begon Thierry driftiger te jongleren met de door post-its samengehouden papierberg. Ja, Thierry had een “vernietigend rapport” over Vredeseilanden mee, opgemaakt door DGOS. En hij citeerde. Wel drie onvolledige passages!

Nu heb ik dat rapport eens opgesnord, Thierry, zodat we weten waarover het gaat. Het document stamt van 2004, er staat op “integraal aanvaard” en het beoordelingspercentage geeft een wel erg vlotte onderscheiding aan” zo vernietigend is het. Staan daar dan geen kritische zaken in? Natuurlijk wel, het zou maar triest zijn moest dat bij een kritische beoordeling niet het geval zijn.

Maar Thierry ging verder. “Het is voor de eerste keer dat iemand interne documenten van een ngo heeft kunnen inkijken”, triomfeerde hij. Nu, zeg het niet te luid, beste lezer, maar eigenlijk zijn er ook al échte journalisten komen snuisteren in die fameuze “interne documenten”, en dat op simpele aanvraag. Maar ik geef toe, Thierry, in één ding ben je wel uniek: dat iemand er zulke kromme interpretaties van weet te maken, is zonder meer du jamais vu.

Thierry presteerde het ook nog om het allang gepubliceerde loon van de Vredeseilandendirecteur te betwisten. Ook hier was zijn argumentatie sluitend: “ik heb een specialist geconsulteerd”. Bankafschriften en loonbrieven objectief? Niet voor Thierry, die verlaat zich liever op een imaginaire specialist.

Wie dacht dat daarmee de kous af was, zit er stevig naast. Thierry had op TV-Limburg immers nog een leugentje ter zijner bestwil in petto:

Het boek is nagelezen van a tot z door een minister van staat – hij woont in Limburg, dus zo anoniem kan hij niet zijn – die de toestemming heeft gegeven om dit boek naar buiten te brengen.

Voor trage verstaanders: het gaat hier om Steve Stevaert. Even controleren bij de man zelf. Diens antwoord? Boek nooit gezien of gelezen. Het zou hoogstens om een gesprek van enkele minuten kunnen gaan. Tja, Thierry, je moet maar durven.

Ook over de ondertitel is er een leugentje in het spel. U herinnert zich nog dat Thierry die afdeed als een bedenksel van zijn uitgever. Wat blijkt nu? De advocaten van die uitgever stuurden al een fax waarin ze stellen dat de titel wel degelijk bedacht is door de auteur zelf.

En dat allemaal voor iemand die in zijn boek de aanbeveling “wees eerlijk” meegeeft aan ngo’s.

Lucht, leegte en leugens… Tot zover de reputatie van de grote wetenschapper.