Nog altijd niks

Op zaterdag een extra journaal, een extra TerZake in duopresentatie en nu nog een commentaarstuk op de voorpagina van de krant met als titel “uitzichtloos”… Ja meneer, als het over onze regeringsvorming gaat, krijgt een mens zo langzamerhand de indruk dat er crisis in de lucht hangt.

De mogelijkheden lijkten dan ook stilaan uitgeput. Edoch in een laatste stuiptrekking van onverbeterlijk idealisme, wens ik nog mijn laatste lang overpeinsde noodopties voor onze natie in de groep te gooien:

  1. Het herstel van de unitaire staat onder vader Eyskens of Achiel Van Acker.
    Akkoord, men kan er mee gelachen, het ridiculiseren en nog zo vanalles dat binnen een huwelijk als weinig bevorderlijk zou worden aanzien. Maar kom, de laatste maanden zijn er al absurdere dingen geopperd. En het is niet dat er op dit moment zoveel briljantere out-of-the-box-ideeën (laat staan spooknota’s) ter tafel liggen. Dus hup: hier met die restauratie.
  2. Een regering van nationale eenheid in ballingschap te Londen die via Radio België/Belgique haar besluiten communiceert aan de bevolking die zich des middags in gezinsverband rond het luistermeubel verzamelt.
    Dat behoeft geen verdere uitleg, dat model heeft zijn deugdelijkheid reeds een halve eeuw terug bewezen. De uitvoering van het dagelijkse beleid wordt waargenomen door de voorzitters van de lokale ping-pong-club.

Voila. Verdien ik nu ook een applaus-thuiskomst?

Geef een reactie

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.